Spanningen aan de biertap.

Het was Hoekstra meteen duidelijk dat niemand om zijn grap zou lachen. Nadat hij de deur had gesloten stond hij wezenloos omdat niemand hem herkende van gisteren. En Hoekstra herkende ook niemand. Al afstappende op de schenktafel greep hij kruk die hij het eerst kon bemachtigen uit zijn buurt en plaatste zijn zitvlak erop. Zijn wanstaltig innerlijk keek door de vensters in zijn hoofd naar de jonge bloem die hem vanavond zou bedienen en uit zijn hangaar krulde zijn tong al.
Met de bestelling zou het vlot gaan en ze wipte naar de tap met een glas terwijl Hoekstra naar zijn geld taste. Zijn vochtige lippen besmeurde weer het glas dat nu al halfleeg geworden was. Nog steeds lag aan zijn lat geen viltje en de jonge bloem leek geen interesse in zijn blikken te hebben. Naast Hoekstra zat Drempel die al flink was aangeschoten en had nog nooit iets positiefs over de medemensen weten te melden dankzij haar goede protestantse opvoeding. De avond treuzelde door. De pils begon al te praten en dacht van zichzelf dat het een deurmat was totdat het leeg was.
Een gokkast pingelde en Hoekstra bestelde er nog een en warempel bleek die pils een lach te verbergen en zijn wisselgeld.  De jonge bloem glimlachte geknakt terug en nam ergens anders een bestelling voor een hartversterkertje aan. Hij voelde zich verlaten als een biljarttafel. Zijn wisselgeld begon te knagen en het biertje greep in zodat hij ernaar kon fluiten omdat de jonge blom nog geen fooi had gehad. Drempel had het ook gezien maar Hoekstra verstond iets heel anders alsof woordloos plots iets heel anders betekend. Drempel vond hem te goed voor cafe Scheele en Hoekstra pareerde dat met zwijgen. Drempel verteld dat ze zelf ook in cafe Scheele werkt op een toon alsof er geen kapers zijn en alles goed komt.
Een nieuwe gast verbrak de spanning. En leegde een jerrycan op de toog en zette het in lichterlaaie onder het roepen van 'hoi, hoi'.
Die nacht was van niemand, en zei bleef waardeloze praat.