zon

Vreemd dat na een hele dag slapen de zon in het oosten onderging als een paarse vuurbal, het waaide ook flink. Doorwandelen maar. Een vreemde brandlucht heerscht in het bos, ik kan nu niks meer zien omdat het nacht is. Maar als ik niks zie kunnen ze mij ook niet zien, toch? Ik krijg nu toch honger. Twee eenzame vliegtuigen scheren door de lucht. Ik kan ze net tussen de bomen ontwaren. Ik voel geen bospad meer onder mijn voeten dus ik ben de weg kwijt. Moedeloos loop ik door tot de volgende ochtend en merk dat ik een hele cirkel gelopen heb want mijn kapotte riemgesp ligt nog daar waar ik hem achterliet. De zon gaat op in het oosten. Nu zie ik pas dat de stad verdwenen is.