Men zou als persoon voor de maatschappij waarde moeten hebben, maar wat is die waarde precies? Of zoals nietzsche het al benoemde: wat is voornaam?.
Welke nobelheid ligt ons voor de voeten waarover we struikelen bij het benoemen ervan?
Een eenduidig antwoord lijkt onvindbaar, er zijn zoveel antwoorden als personen.
Als de maatschappij drijft op leugen en bedrog heeft dan alleen de beoefenaar(ster) van de leugen en bedrog maatschappelijke waarde.
Als een maatschappij drijft op alcohol, is een alcoholist(e) dan waardevol?
Als een maatschappij geen werk heeft, is een werkloze dan waardevol?
Hier gevoelen wij toch iets anders, iets dat niet verwijst naar wat de maatschappij is maar wat zij behoort te zijn.
Maar iets wat de maatschappij behoort te zijn, kan onpraktisch zijn.
Zo zou ik willen dat iedereen de waarheid sprak, maar helaas; meestal heeft het doel al de middelen geheiligd.
Het maatschappelijk nut van waarheid is niet nuttiger dan zijn leugens en vooroordelen. Waarheid blijkt meestal de feiten en een positivisme en reductionisme te omhelzen die bij nadere beschouwing een stuitend gebrek aan inlevingsvermogen veronderstellen.
De geschiedenis van de waarheid is een abstract die naar zichzelf als inhoud verwijst.
En een te goeder trouw in de valse ethiek en aspiraties van die sluwe farizeeërs noemen we vooruitgang.
Onze wetenschappelijke gouden eeuw met decadentie en barokke ornamenten heeft het zieltogende spartaans gemoed gesmoord met informatie-spielerei, het Europa van Sparta en Athene is het socialist democratisch wereldeel en derhalve niet te vergelijken met de Amerika's.
Het europese voornaamheid is de koffiegekleurde participatie in INGSOC want alleen dan heeft men maatschappelijke waarde. Het nut van de ene is belogen en het nut van de maatschappij is vergeefse moeite.
Alleen met INGSOC heeft het Europa nut en is de vergeefse moeite niet belogen.
