maandag 31 juli 2017
Janis Ian - At Seventeen
I learned the truth at seventeen
That love was meant for beauty queens
And high school girls with clear-skinned smiles
Who married young and then retired
The valentines I never knew
The Friday night charades of youth
Were spent on one more beautiful
At seventeen, I learned the truth
And those of us with ravaged faces
Lacking in the social graces
Desperately remained at home
Inventing lovers on the phone
Who called to say - Come dance with me
And murmured vague obscenities
It isn't all it seems, at seventeen
A brown-eyed girl in hand-me-downs
Whose name I never could pronounce
Said - Pity please the ones who serve
They only get what they deserve
The rich relationed hometown queen
Marries into what she needs
With a guarantee of company
And haven for the elderly
Remember those who win the game
Lose the love they sought to gain
In debentures of quality and dubious integrity
Their small-town eyes will gape at you
In dull surprise when payment due
Exceeds accounts received, at seventeen
To those of us who knew the pain
Of valentines that never came
And those whose names were never called
When choosing sides for basketball
It was long ago and far away
The world was younger than today
And dreams were all they gave for free
To ugly duckling girls like me
We all play the game and when we dare
We cheat ourselves at solitaire
Inventing lovers on the phone
Repenting other lives unknown
That call and say - Come dance with me
And murmur vague obscenities
At ugly girls like me, at seventeen
donderdag 27 juli 2017
woensdag 26 juli 2017
dinsdag 18 juli 2017
woensdag 12 juli 2017
Dorothy has left the building.
Verstand is blijkbaar niet meer dan een veredeld jachtinstinct, waarbij mens veranderde van prooi in jager. Wat men kan staven met het kinderaantal dat bij de mens van proporties voor prooi daalde naar proporties voor jager.
Terwijl het mensenlichaam een gastheer is van microben heeft de mens het groot wild echter zo goed als uitgeroeid, en hebben microben de mens bevoordeeld omdat het dan verder kon reizen dan ooit en zo meer kansen en territorium had dan het bij groot wild ooit had.
In de komende eindstrijd tussen microben en mens is er slechts een microbe (zoals een gemuteerde toxoplasma gondii) nodig dat het menselijk verlangen bijstuurt ten voordele van de microben, een soort zombiemicrobe dus. Tegenover die ene microbe moet een bio-chemisch arsenaal staan waar men een hele economie op kan laten drijven. En met hetzelfe arsenaal kunnen we er ook wel op vertrouwen dat onbetrouwbare individuen zulk een mirobe assembleren. Na uitroeing van al het andere dierlijk leven door de mens is het echter ook in het belang van de microben om ons te laten leven en een symbiose aan te gaan. Het uiteindelijke wezen dat daaruit voortkomt kan men misschien geen mens meer noemen.
Terwijl het mensenlichaam een gastheer is van microben heeft de mens het groot wild echter zo goed als uitgeroeid, en hebben microben de mens bevoordeeld omdat het dan verder kon reizen dan ooit en zo meer kansen en territorium had dan het bij groot wild ooit had.
In de komende eindstrijd tussen microben en mens is er slechts een microbe (zoals een gemuteerde toxoplasma gondii) nodig dat het menselijk verlangen bijstuurt ten voordele van de microben, een soort zombiemicrobe dus. Tegenover die ene microbe moet een bio-chemisch arsenaal staan waar men een hele economie op kan laten drijven. En met hetzelfe arsenaal kunnen we er ook wel op vertrouwen dat onbetrouwbare individuen zulk een mirobe assembleren. Na uitroeing van al het andere dierlijk leven door de mens is het echter ook in het belang van de microben om ons te laten leven en een symbiose aan te gaan. Het uiteindelijke wezen dat daaruit voortkomt kan men misschien geen mens meer noemen.
zondag 9 juli 2017
Dylan Thomas — Love In The Asylum
Love In the Asylum
A stranger has come
To share my room in the house not right in the head,
A girl mad as birds
Bolting the night of the door with her arm her plume.
Strait in the mazed bed
She deludes the heaven-proof house with entering clouds
Yet she deludes with walking the nightmarish room,
At large as the dead,
Or rides the imagined oceans of the male wards.
She has come possessed
Who admits the delusive light through the bouncing wall,
Possessed by the skies
She sleeps in the narrow trough yet she walks the dust
Yet raves at her will
On the madhouse boards worn thin by my walking tears.
And taken by light in her arms at long and dear last
I may without fail
Suffer the first vision that set fire to the stars.
zaterdag 8 juli 2017
if division is an illusion then time is not real
If time is not real, then the dividing line between this world and eternity, between suffering and bliss, between good and evil, is also an illusion.
— Hermann Hesse
donderdag 6 juli 2017
woensdag 5 juli 2017
rose
But he who dares not grasp the thorn
Should never crave the rose.— Anne Brontë
YES, GOD, YES from Karen Maine on Vimeo.
Abonneren op:
Posts (Atom)