Maar zijn mensen die helemaal niet van uitdagen houden omdat ze al te vaak aan het kortste eind trekken dan 'challenge challenged'? Dat is dus belacheijk. Is het wel waar dat elke uitdaging goed voor de mens is zoals de vrije markt pretendeert? Als men een valse prijs als beloning heeft gekregen voor een uitdaging zoals bv. Carrie in de film Carrie 1976 op haar promnight waartoe de 'popular girls' haar dwongen met hypocriete lof omdat ze anders was dan heeft de uitdaging dus weinig te maken met respect maar meer met onrecht. Omdat de 'popular girls' altijd gewend zijn om lof teogezwaaid te krijgen menen ze de oprechtheid ervan te moeten testen met een uitdaging waar uiteraard iedereen geheid voor zakt omdat ze namelijk voor het verkeerde toch lof krijgen zoals een uiterlijk waarvan iedereen verliest. Het onrecht is dat men van een uitdaging verliest waarvan bij voorbaat de winnaar vast staat vanwege het hypocriete lof en de valse prijs die men uitdeelt op grond van uiterlijk en satus en cafebezoek. En zo blijft de cirkel zich herhalen. #beperktToo
Filosofisch komt men er dus niet met alleen het opschorten van een oordeel (epochè) maar zou men dus zelfs elke handeling moeten opschorten en mag men zich tot volgeling van het apatisme rekenen.
Apatisme is dan dat men zich van elke houding onthoud die tot vernietiging van leven leidt en is ook wel hard nodig willen we de biodiversiteit van planeet aarde nog redden. Het is het tegenovergestelde van een activisme waarin men meent aan het geweten te moeten morrelen om apatheia (vrij van zenuslopende gevoelens) te bereiken.
