donderdag 29 november 2018
woensdag 28 november 2018
zondag 25 november 2018
vrijdag 23 november 2018
maandag 19 november 2018
dinsdag 13 november 2018
maandag 12 november 2018
zondag 11 november 2018
donderdag 8 november 2018
dinsdag 6 november 2018
zaterdag 3 november 2018
Over de aardigheid
Er bestaan verschillende beweringen over aardigheid.
Men kan zich teveel zijn best doen om aardig te worden gevonden.
Men moet niet alles doen om aardig te worden gevonden.
Men kan dus ook te aardig en te onaardig zijn.
Soms is wegblijven de enige manier om nog aardig te kunnen zijn.
Met aardigheid kan men dingen voor elkaar krijgen zodat zelfs hele marketing industrieen er mee zijn ontstaan.
Men kan de aardigheid vergekken door het te liegen en bedriegen met zijn eigenaardigheid.
Aardigheid wordt meestal verwart met braafheid.
Sommige mensen liegen heel vlijtig hun aardigheid maar zij te lui om ook aardig te doen.
Aardige mensen eindigen als laatste op de liefdesmarkt.
Het is duidelijk dat er heel wat over beweert wordt maar als over en om aardigheid onsympathiek wordt gedaan dan kan aardigheid geen absolute waarde zijn.
In liefde en zaken lijkt superonaardig de norm te zijn.
De aardigheid is als een vorm van onze behoefte aan troost en wijst op zelfredzaamheid, ergo. als men nergens met zijn aardigheid terecht kan dan is men sociaal gezien vermoord.
Meestal krijgt ook onaardigheid geen enkele kans.
Er zijn mensen die alleen maar stomme muren om je heen bouwen omdat ze met de aardigheid en aandacht vals spelen en het misbruiken.
Door aardigheid voelt men zich veiliger maar als mensen zich onveilig wanen zijn ze ook niet aardiger. Als iedereen veilig/onveilig/veiligheid/onveiligheid liegt neemt de aardigheid niet toe.
mensen die beweren zich niet veilig te voelen als je aardig tegen ze doet liegen ook over veiligheid.
Tegen mensen met een gebrek ligt aardigheid gevoeliger.
Soms kan men zelfs met aardigheid niks voor iemands of je eigen veiligheid doen.
En ondertussen wordt je opgelicht met 'had' en belogen met 'het Niets'
Vertrouwen zonder aardigheid is tactloos, aardigheid zonder vertrouwen is hypocriet en wantrouwen met aardigheid is trouweloos.
Dankbaarheid zonder aardigheid is listigheid.
Geforceerde aardigheid is ongemanieerd
Als aardigheid een schandaal genoemd wordt dan heeft de irriterende bewering geen oren en is net zo geslaagd en leuk als een uitspraak zonder ogen. Hoe is aardigheid (nog) mogelijk als iedereen de herkenning cq. miskenning liegt?
Men kan zich teveel zijn best doen om aardig te worden gevonden.
Men moet niet alles doen om aardig te worden gevonden.
Men kan dus ook te aardig en te onaardig zijn.
Soms is wegblijven de enige manier om nog aardig te kunnen zijn.
Met aardigheid kan men dingen voor elkaar krijgen zodat zelfs hele marketing industrieen er mee zijn ontstaan.
Men kan de aardigheid vergekken door het te liegen en bedriegen met zijn eigenaardigheid.
Aardigheid wordt meestal verwart met braafheid.
Sommige mensen liegen heel vlijtig hun aardigheid maar zij te lui om ook aardig te doen.
Aardige mensen eindigen als laatste op de liefdesmarkt.
Het is duidelijk dat er heel wat over beweert wordt maar als over en om aardigheid onsympathiek wordt gedaan dan kan aardigheid geen absolute waarde zijn.
In liefde en zaken lijkt superonaardig de norm te zijn.
De aardigheid is als een vorm van onze behoefte aan troost en wijst op zelfredzaamheid, ergo. als men nergens met zijn aardigheid terecht kan dan is men sociaal gezien vermoord.
Meestal krijgt ook onaardigheid geen enkele kans.
Er zijn mensen die alleen maar stomme muren om je heen bouwen omdat ze met de aardigheid en aandacht vals spelen en het misbruiken.
Door aardigheid voelt men zich veiliger maar als mensen zich onveilig wanen zijn ze ook niet aardiger. Als iedereen veilig/onveilig/veiligheid/onveiligheid liegt neemt de aardigheid niet toe.
mensen die beweren zich niet veilig te voelen als je aardig tegen ze doet liegen ook over veiligheid.
Tegen mensen met een gebrek ligt aardigheid gevoeliger.
Soms kan men zelfs met aardigheid niks voor iemands of je eigen veiligheid doen.
En ondertussen wordt je opgelicht met 'had' en belogen met 'het Niets'
Vertrouwen zonder aardigheid is tactloos, aardigheid zonder vertrouwen is hypocriet en wantrouwen met aardigheid is trouweloos.
Dankbaarheid zonder aardigheid is listigheid.
Geforceerde aardigheid is ongemanieerd
Als aardigheid een schandaal genoemd wordt dan heeft de irriterende bewering geen oren en is net zo geslaagd en leuk als een uitspraak zonder ogen. Hoe is aardigheid (nog) mogelijk als iedereen de herkenning cq. miskenning liegt?
vrijdag 2 november 2018
Over de betekenis
Het is mogelijk dat gemeenschap, individu en mensen in het algemeen iets betekenen maar dat is niet zoals ik het heb ervaren.
Als kind leer je op school dat boeken, woorden en kennis betekenis zouden moeten hebben totdat je in de werkzame jaren ontdekken moet dat bazen helemaal niet van intelligente werknemers houden of het nooit durven te laten blijken en je feitelijk alleen met de buren staat. Zolang die je ermee staande houdt.
Maar zelfs dat blijkt een valse herinnering aan betekenis te zijn want ondanks iedereen die je kennis was en gekend hebt lijk ik volkomen onbetekenend te zijn. Alle betekenis en beduiding die ik dacht te hebben is van me schaamteloos bestolen met een leugen en niemand wil kenbaar maken waarmee ik iets kan betekenen. Een onsympathieke samenloop van het wonen in een flat vol hypocriete trollen waar de feedback bestaat uit shitfantasie omdat alles hatelijk kraam is. Een flat waar alle slechte denkgewoontes zoals liegen, piekeren, verwijten, idealiseren, mooipraten en zwartkijken als een normaliteit worden afgedaan.
Betekenis ligt dan ook buiten elk bereik omdat er niets iets betekent wat het lijkt te betekenen omdat er niets is wat het lijkt te zijn en niets hoort wat er lijkt te horen.
Verstoken van elke betekenis omdat het categorisch verkeerd moet zijn iets te betekenen. Het knellendste flat euvel is dat men in een flat wordt gedwongen en bedrogen onsymphatiek achter elkaar door de galerij-engte te lopen en als zelfs de kleinste onschuld wordt vermorzeld om helemaal niets dan heeft liefde geen enkele kans. Zonder onschuld is er de liefde iets onmogelijke en het onmogelijke is de kracht van het leven. Succes ermee.
Als kind leer je op school dat boeken, woorden en kennis betekenis zouden moeten hebben totdat je in de werkzame jaren ontdekken moet dat bazen helemaal niet van intelligente werknemers houden of het nooit durven te laten blijken en je feitelijk alleen met de buren staat. Zolang die je ermee staande houdt.
Maar zelfs dat blijkt een valse herinnering aan betekenis te zijn want ondanks iedereen die je kennis was en gekend hebt lijk ik volkomen onbetekenend te zijn. Alle betekenis en beduiding die ik dacht te hebben is van me schaamteloos bestolen met een leugen en niemand wil kenbaar maken waarmee ik iets kan betekenen. Een onsympathieke samenloop van het wonen in een flat vol hypocriete trollen waar de feedback bestaat uit shitfantasie omdat alles hatelijk kraam is. Een flat waar alle slechte denkgewoontes zoals liegen, piekeren, verwijten, idealiseren, mooipraten en zwartkijken als een normaliteit worden afgedaan.
Betekenis ligt dan ook buiten elk bereik omdat er niets iets betekent wat het lijkt te betekenen omdat er niets is wat het lijkt te zijn en niets hoort wat er lijkt te horen.
Verstoken van elke betekenis omdat het categorisch verkeerd moet zijn iets te betekenen. Het knellendste flat euvel is dat men in een flat wordt gedwongen en bedrogen onsymphatiek achter elkaar door de galerij-engte te lopen en als zelfs de kleinste onschuld wordt vermorzeld om helemaal niets dan heeft liefde geen enkele kans. Zonder onschuld is er de liefde iets onmogelijke en het onmogelijke is de kracht van het leven. Succes ermee.
Abonneren op:
Posts (Atom)