Merkwaardig toch hoe waardeloos je je soms door internet kan voelen.
Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft, dat je plots met 10 popups in je kop zit die elkaar allemaal in de weg zitten en de uitvoering ervan hoogst ineffectief maken.
Of dat je bij een zoektocht nooit tot het doel geraakt. Of dat elk kritisch vermogen dat je hebt bedolven raakt onder wezenloos en slap geouwehoer en sensatie berichtgeving over futiliteiten, waarbij verkeerde koppen of links niets bijdragen aan de infoconsumptie.
Dat er nauwelijks nog fysiek met anderen mensen te praten valt omdat niemand heeft gezien wat een ander zag. Een gehele ineenstorting van een gestructureerde zelfbeleving doordat op deze moderne wastablet elke richting (where do you want to go today?) altijd mogelijk is maar er feitelijk niemand meer thuis is. Maar in allerlei paden door elkaar heen krioelen alsof het een orgie betreft. Vrijheid van meningsuiting is een goed dat nu toch echt lijdt aan een spaghettisyndroom.
Het is karaktermoord, want elk benut programma draait je een rad voor ogen over andermans nuttigheid.
