Hoewel economen er nog niet uit zijn of economische ongelijkheid de groei afremt, zijn er wel sociale en politieke gevolgen aan te merken. “Economische afstand leidt tot sociale afstand”, stellen de onderzoekers. Daarbij neemt het vertrouwen in rechtsstaat en parlement af als de verschillen toenemen. Dat geldt voor zowel de economische bovenlaag als voor de onderlaag van de samenleving."
'via Blog this'
Als de maatschappelijke klassen divergeren, dan komt de onderlinge sympathie en geluksgevoel ook onder spanning te staan tot in de ongezondste afgunst, niet alleen tussen groepen maar ook tussen de individuen. Het is dan ook de middenklasse die verraad en sabotage pleegt aan de klassenstrijd door doorgeefluik te zijn van de repressie voor geld. Het is de middenstand die de klassen corrumpeert uit naam van productiviteit maar eigenlijk slecht een vals bewustzijn verkopen. De middenklasse is de motor van maatschappelijke ontevredenheid. De sleutelrol die de middenklasse in de maatschappij lijkt te bezitten is in de klassenstrijd echter van ondergeschikt belang. En ze met politieke polarisatie en door het glazen plafond als hindernis in de opwaartse mobiliteit (zoals door persoonlijke inkomensdaling bij minder werkuren, aantal plaatselijke bijstandsmoeders in de omgeving en door overheidsbezuinigingen, en zoals uit bovenstaande diagram blijkt ook bij toenemende inkomens-ongelijkheid), ook hun democratisch gezicht verliezen in een sadistisch spelletje met betalen, vooral als de ladder niet meer rechtop staat, omdat internet niet de gleichschaltung van toegang tot kennis is die het voorgeeft te zijn.
Het nederlandse bijstandsmodel houdt de inkomensongelijkheid ook in stand met dankzij een gebrek aan opwaartse mobiliteit ondanks gesubsidieerd uitzichtloos werk met ontbrekende spaarmogelijkheden. Voor het kapitalisme is bijstand het eindstation en nooit een beginsituatie zoals onder het communisme. En de nationale zaak is ook meteen de waardeloze zaak en iedere waardeloze zaak een nationale zaak. De kapitalistische misdaad mbv. loterijen en goede doelen is een complot tegen de communistische zaak. Kapitalisme heeft als doel de bestrijding van armoede waar echter en kennelijk niemand voor betalen wil. Het geluk delen met anderen is dan ook een onbekend principe in het kapitalisme, behalve dan als het luxe-problemen betreft zoals of de tieten wel groot genoeg zijn. En andermans pech geen belangstelling verdient behalve om ervan te profiteren, is het enigste principe wat sinds het vroeg-kapitalisme nog overeind staat, want voor pech daar zijn gevangenissen voor gebouwd.
