Het enige waar Freud gelijk in had is dat de beschaving daaruit bestaat dat we een orgasme steeds verder weg hebben gestopt. In de prehistorie was een orgasme beslist zichtbaar voor de hele stam als ze in de grot met elkaar bezig waren, en waarschijnlijk begon grotkunst toen sommige leden zich erbij afzonderden (om grotkunst te maken?). Sindsdien is het langzaam maar zeker steeds meer een privegelegenheid geworden die de nieuwsgierigheid echter niet tegenhoudt. Om elkaar nog als mensen te herkennen zoals in de prehistorie lijkt het noodzakelijk dat seks overal wordt bijgehaald, en daarmee het wantrouwen omdat een orgasme niet iets is wat jezelf onder controle hebt al duurt het maar even. Wat vroeger wellicht een bron voor verbeelding was is nu zaak van de technilogisering geworden en materialiseren we slechts wat we al die tijd al verbeelden. En die verbeelding blijkt nu phantasmagorisch. Het merkwaardige is dat met het geinstutitionaliseerde seksisme dat hier ook uit is voorgekomen er toch geen noodzaak is aan masculiniteit of feminimiteit, men kan persoonlijk net zo goed met als zonder dat attribuut want beiden worden bestolen van het winnen, wat waarschijnlijk de werkelijke redenen was voor de primitieve prehistorische mens om zich af te zonderen met het andere geslacht in het hof van eden.
