Het mag duidelijk zijn dat liefde een uitvinding is om de eenzamen een hart onder de riem te steken en vooral om dom en in bedwang te houden met valse hoop. De asociale idioten die met de eer van de uitvinding mogen strijken hebben tevens vergeten dat niet alle liefdes wederzijds zijn. En de Staat heeft hier ook een steek laten vallen door liefde niet in het wetboek op te nemen als een legaal en legitieme gedragswijze. Maar slechts in negatieve zin als loyaliteitsmisbruik, crime passionale of anderzins. Over de plicht tot liefde bij het traditionele huwelijk wordt met geen woord gerept in de betreffende wetsartikelen, wel over de consumering van het huwelijk en getrouwheid.
Tevens is er nog een enorm ontgonnen terrein voor de staat waarin liefde gekapitaliseerd kan worden niet alleen met huwelijk of elke paarvorming, maar ook door afwijzingen in drievoud te verkrijgen bij het ministerie van liefde.
Een staat die de liefde regelt mbv. emotie-, cognitie- en consistentie sensoren verspreid door de staat, die hiermee transcendeert boven de democratie uit tot een entiteit zoals elke dictator dat bedoelt moet hebben. Maar dit laatste zal wel eens een boute bewering kunnen zijn.
En mocht de liefde geen valse hoop blijken, dan zal men tegen de verwachting in minstens zo eenzaam zijn. Omdat men niet stom mag zijn.
Want wat is vriendschap zonder liefde of liefde zonder vriendschap(pen)? De gesocialiseerde eenzaamheid.
prettig weekend.
