Huijer: "Ik ben zeer voor speelsheid in de liefde. Maar de grens tussen een dagdroom en een handeling als vreemdgaan is toch vrij absoluut. Als je met je geliefde afgesproken hebt dat je het niet met anderen doet, heb je je daar aan te houden.
"Er zijn altijd mensen geweest voor wie het poly-amoureuze ideaal goed werkte. Maar uit onderzoeken blijkt geen verschil in geluk, tussen mensen die in poly-amoureuze of monogame relaties leven. Het lijkt me een illusie om te denken dat we massaal gelukkiger worden als we onze relaties opengooien."
...
Huijer: "Niet uit principe, maar omdat het voor velen heel moeilijk zou zijn om die ervaringen in een relatie te delen. Ik denk dat mensen die het poly-amoureuze ideaal kunnen waarmaken, voldoen aan allerlei specifieke eigenschappen. Zo moeten ze van huis uit een grote mate van veilige hechting hebben meegekregen, waardoor ze weinig aanleg hebben voor jaloezie. Ze moeten bovendien zelfvoorzienend zijn, zowel lichamelijk als economisch geen zorg van een stabiele en trouwe partner nodig hebben. Bij hen kan het werken. Maar veel mensen, de meeste mensen, voldoen niet aan dit beeld. Of enkel gedurende een fase, vroeg in het leven."
...
"Maar ik denk dat jaloezie voortkomt uit het feit dat wij ongelijk zijn. Wanneer je als vrouw alleen thuiszit met twee jengelende kinderen, terwijl je partner bij een vrouw is die geen kinderen heeft en er beter uitziet dan jij, ontstaat er jaloezie. Vanwege de ongelijkheid tussen deze twee vrouwen. Of tussen twee mannen, want daar kan het evengoed voor gelden."
Baudet: "Mensen zijn ongelijk, dat is een gegeven. Gelijkheidsdenken, dát is pas een illusie. Ongelijkheid - en de aanvaarding daarvan - is alles wat ellende, drama, schoonheid en genot brengt in het leven."
'via Blog this'
Als een vrouw kiest tussen twee lelijkerds waarvan de een genoeg geld heeft om in een jaar een muziekband op te zetten, op vakantie te gaan naar egypte en een kind te krijgen en ook nog eens te trouwen en de ander niet dan is dat verraad aan het noord-koreaanse ideaal van Juche (zelfvoorziendheid). Jaloersheid heeft niets te maken met ongelijkheid want het is afgunst om te verlangen wat een ander heeft maar jaloersheid is een groen monster dat bang is dat een ander krijgt wat jezelf hebt en dat uiteindelijk alles verteerd omdat de een in de schoot wordt geworpen wat bij de ander ondanks het zweet des aanschijns nooit meer binnen handbereik komt.
Als men bedenkt dat poly-amorie al vaker werd geprobeerd zoals in christiana te kopenhagen en ziet wat er van hun kinderen terecht is gekomen zoals in de documentaire: children of the hippies of denkt aan het Lebensborn project van de nazis dan is het nog niet zo gek om monogaam te zijn. Behalve, ter nuancering, als men alleen monogaam is omdat men samen er plezier in schept anderen voor de gek houden met de liefde en trouw. En daar is helaas een stelletje teveel van, maar als daarvan de man is gecastreerd zal niemand zijn ontrouw als vreemdgaan beschouwen omdat niemand er jaloers op zal zijn, terwijl bij een overspelige gesteriliseerde vrouw het wel vreemdgaan blijft dankzij de afgunst behalve als ze bij-klust als sekswerker.
In de kern is liefde niets meer dan loyaliteit, alleen het seksuele aspect perverteert die loyaliteit terwijl dat het de maatschappij liefdelozer maakt. Als in de toekomst kinderen alleen nog in laboratoria geboren worden dan heeft loyaliteit een betere kans. Raar he.
En dat sociaal experiment kunnen we ook het beste in Nederland laten aanvangen want in het buitenland staan we toch al bekend om onze export van enge ideeën.
.
Zodanig kan men ook de kans op een blank christelijk kind met down-syndroom nullificeren zodat niemand van het blanke deel van de mensheid (dat met 666 miljoen wereldwijd nu nog een minderheid is) nog de illusie mag hebben een relatie met een idioot te hebben, zonder daarvoor in de spiegel te kijken. Hierdoor is hun bijdrage aan de genenpool in de toekomst geblokkeerd wat een fundamenteel onrecht is voor degenen die al geen deel kunnen nemen aan de menselijke paringsdans en baltsgedrag, terwijl moordenaars en verkrachters tot in de eeuwigheid verzekerd zijn van hun bijdrage aan de genenpool. Het eeuwige paradijs is onbereikbaar indien we deelname aan en variatie van de menselijke genenpool niet erkennen als een fundamenteel mensenrecht, voordat we allemaal alleen nog maar verschillen in oog- en haar kleur .
