zaterdag 17 september 2016

Hoe schud ik vasthoudende mannen van me af? -   - TROUW

Hoe schud ik vasthoudende mannen van me af? -   - TROUW: "Ik ben een vrouw van 26 die na tien jaar relatie weer single is. Ik heb een probleem met vasthoudende mannen die iets met mij willen. Als ik zeg dat ik geen interesse heb, willen ze daar niets van weten. Ze komen gewoon weer terug. Ze sturen Facebook-berichtjes of proberen dingen over mij te weten te komen via mijn vrienden en kennissen. Ik moet wel heel luid en duidelijk zeggen dat ik geen interesse heb, anders blijven ze doorgaan. Een vriendin met wie ik dit besprak zei dat de meeste vrouwen, als ze een man afwijzen, niet bedoelen dat ze echt geen interesse hebben, maar dat ze zich niet meteen gewonnen willen geven. Zoals de Engelsen dat noemen: playing hard to get. Ik vind dat onzin en ook erg ouderwets. Als een man mij leuk vindt en ik hem ook, ga ik dat niet ontkennen."



'via Blog this'


De kleine ontmoediging

Aangezien de meeste vrouwen alleen maar leuk duidelijk vinden kan men van mannen niet meer verwachten dat ze nog meer dan dat begrijpen. Enkele vasthoudende mannen daargelaten. En dan blijken de regels voor duidelijkheid helemaal niet leuk te zijn. En zo belandt men in een negatieve spiraal waar zelfs onduidelijkheid leuke humor lijkt terwijl men in wezen door het beste in de steek wordt gelaten voor zomaar een opgegooid balletje met als arrogant excuus dat men nu eenmaal vrouw (lees: seksist) is of iedere andere reden om een kerel te breken. En met de wet in de hand haar slecht geweten kan sussen omdat ze het verschil tussen haar liefde en haar gluiperigheid niet kan duiden. Het subtiele verschil tussen versieren en gestrikt zijn werd hem na de rechtszaak wel duidelijk. Succes gegarandeerd als iedere ontmoedigde ziel haar maar laat aanmoedigen (you go girl) en dan gauw wegwezen zonder een uitweg te hebben gerealiseerd tussen de verkeerde rollen en de mensenkennis nutteloos hielp waarbij de competitie aan zijn gehoor niets hebben zal. In de volksmond heet deze situatie dat men gek is gemaakt van verlangen omdat het ja noch nee noch besloten is in een situatie die men nooit ontspannen overzien kon door de vooraf gewekte vele valse aannames over normaliteit en hij het allemaal maar zelf moet doppen. Totdat ze aanmoedigen afgeleerd heeft en even ontmoedigd als iedere andere vrouw voor haar beseft dat ze zich keurig heeft laten verkrachten dankzij haar verzet. En er fout aan kleven bleef omdat dat het feest moest maken maar ze niks zo absurd begreep, zelfs met en zonder de spijt, want slaap had wanen heeft woordloos had verpest.





De grote ontmoediging

Als men diezelfde mensen die 'leuk' zo belangrijk vinden en liefde consumeren alsof het een FEBO kroket is, in een winkelstraat zet om te winkelen moet men wel constateren dat die massa aan personen totaal niks glamoureus heeft. Ze verschijnen er in alle maten en vormen in een absurde verscheidenheid dat het meest geile eraan hun plastic draagtas is. Alleen al daarom mag men vermoeden dat de media ons een verkeerd beeld heeft voorgespiegeld van de massa, en dit kan men blijven geloven zolang men niet het zelf met een aantrekkelijk topmodel aan heeft. En aangezien mensen in generaties gemiddeld steeds aantrekkelijker werden is deze esthetische mediaoorlog met de massa een design for monobrain.
In de nieuwe media blijkt vooral Facebook met zijn duizelingwekkend flauw menu het front voor die oorlog te zijn waar privacy niet echt hun eerste zorg is