maandag 31 december 2018
zondag 30 december 2018
vrijdag 28 december 2018
donderdag 27 december 2018
woensdag 26 december 2018
maandag 24 december 2018
woensdag 19 december 2018
maandag 17 december 2018
zaterdag 15 december 2018
vrijdag 14 december 2018
zondag 9 december 2018
vrijdag 7 december 2018
dinsdag 4 december 2018
zondag 2 december 2018
perronmuziek
Een ensemble van een conservatorium in Michigan heeft voor het eerst het in Auschwitz gevonden muziekstuk Die schönste Zeit des Lebens gespeeld. De partituur werd onlangs gevonden in de archieven van het concentratiekamp.
Het oorspronkelijke stuk werd gecomponeerd door de Duitse filmcomponist Franz Grothe, maar in Auschwitz werd het door drie gevangenen opnieuw gearrangeerd voor de instrumenten die ze daar tot hun beschikking hadden.
Volgens Hall is het belangrijk om dit muziekstuk uit te voeren zoals het in 1943 moet hebben geklonken, al hebben ze er wel enigszins aan moeten sleutelen om het te kunnen spelen.
zaterdag 1 december 2018
donderdag 29 november 2018
woensdag 28 november 2018
zondag 25 november 2018
vrijdag 23 november 2018
maandag 19 november 2018
dinsdag 13 november 2018
maandag 12 november 2018
zondag 11 november 2018
donderdag 8 november 2018
dinsdag 6 november 2018
zaterdag 3 november 2018
Over de aardigheid
Er bestaan verschillende beweringen over aardigheid.
Men kan zich teveel zijn best doen om aardig te worden gevonden.
Men moet niet alles doen om aardig te worden gevonden.
Men kan dus ook te aardig en te onaardig zijn.
Soms is wegblijven de enige manier om nog aardig te kunnen zijn.
Met aardigheid kan men dingen voor elkaar krijgen zodat zelfs hele marketing industrieen er mee zijn ontstaan.
Men kan de aardigheid vergekken door het te liegen en bedriegen met zijn eigenaardigheid.
Aardigheid wordt meestal verwart met braafheid.
Sommige mensen liegen heel vlijtig hun aardigheid maar zij te lui om ook aardig te doen.
Aardige mensen eindigen als laatste op de liefdesmarkt.
Het is duidelijk dat er heel wat over beweert wordt maar als over en om aardigheid onsympathiek wordt gedaan dan kan aardigheid geen absolute waarde zijn.
In liefde en zaken lijkt superonaardig de norm te zijn.
De aardigheid is als een vorm van onze behoefte aan troost en wijst op zelfredzaamheid, ergo. als men nergens met zijn aardigheid terecht kan dan is men sociaal gezien vermoord.
Meestal krijgt ook onaardigheid geen enkele kans.
Er zijn mensen die alleen maar stomme muren om je heen bouwen omdat ze met de aardigheid en aandacht vals spelen en het misbruiken.
Door aardigheid voelt men zich veiliger maar als mensen zich onveilig wanen zijn ze ook niet aardiger. Als iedereen veilig/onveilig/veiligheid/onveiligheid liegt neemt de aardigheid niet toe.
mensen die beweren zich niet veilig te voelen als je aardig tegen ze doet liegen ook over veiligheid.
Tegen mensen met een gebrek ligt aardigheid gevoeliger.
Soms kan men zelfs met aardigheid niks voor iemands of je eigen veiligheid doen.
En ondertussen wordt je opgelicht met 'had' en belogen met 'het Niets'
Vertrouwen zonder aardigheid is tactloos, aardigheid zonder vertrouwen is hypocriet en wantrouwen met aardigheid is trouweloos.
Dankbaarheid zonder aardigheid is listigheid.
Geforceerde aardigheid is ongemanieerd
Als aardigheid een schandaal genoemd wordt dan heeft de irriterende bewering geen oren en is net zo geslaagd en leuk als een uitspraak zonder ogen. Hoe is aardigheid (nog) mogelijk als iedereen de herkenning cq. miskenning liegt?
Men kan zich teveel zijn best doen om aardig te worden gevonden.
Men moet niet alles doen om aardig te worden gevonden.
Men kan dus ook te aardig en te onaardig zijn.
Soms is wegblijven de enige manier om nog aardig te kunnen zijn.
Met aardigheid kan men dingen voor elkaar krijgen zodat zelfs hele marketing industrieen er mee zijn ontstaan.
Men kan de aardigheid vergekken door het te liegen en bedriegen met zijn eigenaardigheid.
Aardigheid wordt meestal verwart met braafheid.
Sommige mensen liegen heel vlijtig hun aardigheid maar zij te lui om ook aardig te doen.
Aardige mensen eindigen als laatste op de liefdesmarkt.
Het is duidelijk dat er heel wat over beweert wordt maar als over en om aardigheid onsympathiek wordt gedaan dan kan aardigheid geen absolute waarde zijn.
In liefde en zaken lijkt superonaardig de norm te zijn.
De aardigheid is als een vorm van onze behoefte aan troost en wijst op zelfredzaamheid, ergo. als men nergens met zijn aardigheid terecht kan dan is men sociaal gezien vermoord.
Meestal krijgt ook onaardigheid geen enkele kans.
Er zijn mensen die alleen maar stomme muren om je heen bouwen omdat ze met de aardigheid en aandacht vals spelen en het misbruiken.
Door aardigheid voelt men zich veiliger maar als mensen zich onveilig wanen zijn ze ook niet aardiger. Als iedereen veilig/onveilig/veiligheid/onveiligheid liegt neemt de aardigheid niet toe.
mensen die beweren zich niet veilig te voelen als je aardig tegen ze doet liegen ook over veiligheid.
Tegen mensen met een gebrek ligt aardigheid gevoeliger.
Soms kan men zelfs met aardigheid niks voor iemands of je eigen veiligheid doen.
En ondertussen wordt je opgelicht met 'had' en belogen met 'het Niets'
Vertrouwen zonder aardigheid is tactloos, aardigheid zonder vertrouwen is hypocriet en wantrouwen met aardigheid is trouweloos.
Dankbaarheid zonder aardigheid is listigheid.
Geforceerde aardigheid is ongemanieerd
Als aardigheid een schandaal genoemd wordt dan heeft de irriterende bewering geen oren en is net zo geslaagd en leuk als een uitspraak zonder ogen. Hoe is aardigheid (nog) mogelijk als iedereen de herkenning cq. miskenning liegt?
vrijdag 2 november 2018
Over de betekenis
Het is mogelijk dat gemeenschap, individu en mensen in het algemeen iets betekenen maar dat is niet zoals ik het heb ervaren.
Als kind leer je op school dat boeken, woorden en kennis betekenis zouden moeten hebben totdat je in de werkzame jaren ontdekken moet dat bazen helemaal niet van intelligente werknemers houden of het nooit durven te laten blijken en je feitelijk alleen met de buren staat. Zolang die je ermee staande houdt.
Maar zelfs dat blijkt een valse herinnering aan betekenis te zijn want ondanks iedereen die je kennis was en gekend hebt lijk ik volkomen onbetekenend te zijn. Alle betekenis en beduiding die ik dacht te hebben is van me schaamteloos bestolen met een leugen en niemand wil kenbaar maken waarmee ik iets kan betekenen. Een onsympathieke samenloop van het wonen in een flat vol hypocriete trollen waar de feedback bestaat uit shitfantasie omdat alles hatelijk kraam is. Een flat waar alle slechte denkgewoontes zoals liegen, piekeren, verwijten, idealiseren, mooipraten en zwartkijken als een normaliteit worden afgedaan.
Betekenis ligt dan ook buiten elk bereik omdat er niets iets betekent wat het lijkt te betekenen omdat er niets is wat het lijkt te zijn en niets hoort wat er lijkt te horen.
Verstoken van elke betekenis omdat het categorisch verkeerd moet zijn iets te betekenen. Het knellendste flat euvel is dat men in een flat wordt gedwongen en bedrogen onsymphatiek achter elkaar door de galerij-engte te lopen en als zelfs de kleinste onschuld wordt vermorzeld om helemaal niets dan heeft liefde geen enkele kans. Zonder onschuld is er de liefde iets onmogelijke en het onmogelijke is de kracht van het leven. Succes ermee.
Als kind leer je op school dat boeken, woorden en kennis betekenis zouden moeten hebben totdat je in de werkzame jaren ontdekken moet dat bazen helemaal niet van intelligente werknemers houden of het nooit durven te laten blijken en je feitelijk alleen met de buren staat. Zolang die je ermee staande houdt.
Maar zelfs dat blijkt een valse herinnering aan betekenis te zijn want ondanks iedereen die je kennis was en gekend hebt lijk ik volkomen onbetekenend te zijn. Alle betekenis en beduiding die ik dacht te hebben is van me schaamteloos bestolen met een leugen en niemand wil kenbaar maken waarmee ik iets kan betekenen. Een onsympathieke samenloop van het wonen in een flat vol hypocriete trollen waar de feedback bestaat uit shitfantasie omdat alles hatelijk kraam is. Een flat waar alle slechte denkgewoontes zoals liegen, piekeren, verwijten, idealiseren, mooipraten en zwartkijken als een normaliteit worden afgedaan.
Betekenis ligt dan ook buiten elk bereik omdat er niets iets betekent wat het lijkt te betekenen omdat er niets is wat het lijkt te zijn en niets hoort wat er lijkt te horen.
Verstoken van elke betekenis omdat het categorisch verkeerd moet zijn iets te betekenen. Het knellendste flat euvel is dat men in een flat wordt gedwongen en bedrogen onsymphatiek achter elkaar door de galerij-engte te lopen en als zelfs de kleinste onschuld wordt vermorzeld om helemaal niets dan heeft liefde geen enkele kans. Zonder onschuld is er de liefde iets onmogelijke en het onmogelijke is de kracht van het leven. Succes ermee.
dinsdag 30 oktober 2018
Over de uitdaging
Merkwaardig genoeg zijn mensen met een bepreking zoals de engelsen dat mooi zeggen 'challenged'
Maar zijn mensen die helemaal niet van uitdagen houden omdat ze al te vaak aan het kortste eind trekken dan 'challenge challenged'? Dat is dus belacheijk. Is het wel waar dat elke uitdaging goed voor de mens is zoals de vrije markt pretendeert? Als men een valse prijs als beloning heeft gekregen voor een uitdaging zoals bv. Carrie in de film Carrie 1976 op haar promnight waartoe de 'popular girls' haar dwongen met hypocriete lof omdat ze anders was dan heeft de uitdaging dus weinig te maken met respect maar meer met onrecht. Omdat de 'popular girls' altijd gewend zijn om lof teogezwaaid te krijgen menen ze de oprechtheid ervan te moeten testen met een uitdaging waar uiteraard iedereen geheid voor zakt omdat ze namelijk voor het verkeerde toch lof krijgen zoals een uiterlijk waarvan iedereen verliest. Het onrecht is dat men van een uitdaging verliest waarvan bij voorbaat de winnaar vast staat vanwege het hypocriete lof en de valse prijs die men uitdeelt op grond van uiterlijk en satus en cafebezoek. En zo blijft de cirkel zich herhalen. #beperktToo
Maar zijn mensen die helemaal niet van uitdagen houden omdat ze al te vaak aan het kortste eind trekken dan 'challenge challenged'? Dat is dus belacheijk. Is het wel waar dat elke uitdaging goed voor de mens is zoals de vrije markt pretendeert? Als men een valse prijs als beloning heeft gekregen voor een uitdaging zoals bv. Carrie in de film Carrie 1976 op haar promnight waartoe de 'popular girls' haar dwongen met hypocriete lof omdat ze anders was dan heeft de uitdaging dus weinig te maken met respect maar meer met onrecht. Omdat de 'popular girls' altijd gewend zijn om lof teogezwaaid te krijgen menen ze de oprechtheid ervan te moeten testen met een uitdaging waar uiteraard iedereen geheid voor zakt omdat ze namelijk voor het verkeerde toch lof krijgen zoals een uiterlijk waarvan iedereen verliest. Het onrecht is dat men van een uitdaging verliest waarvan bij voorbaat de winnaar vast staat vanwege het hypocriete lof en de valse prijs die men uitdeelt op grond van uiterlijk en satus en cafebezoek. En zo blijft de cirkel zich herhalen. #beperktToo
Filosofisch komt men er dus niet met alleen het opschorten van een oordeel (epochè) maar zou men dus zelfs elke handeling moeten opschorten en mag men zich tot volgeling van het apatisme rekenen.
Apatisme is dan dat men zich van elke houding onthoud die tot vernietiging van leven leidt en is ook wel hard nodig willen we de biodiversiteit van planeet aarde nog redden. Het is het tegenovergestelde van een activisme waarin men meent aan het geweten te moeten morrelen om apatheia (vrij van zenuslopende gevoelens) te bereiken.
zondag 28 oktober 2018
zaterdag 27 oktober 2018
zondag 21 oktober 2018
zaterdag 20 oktober 2018
vrijdag 19 oktober 2018
woensdag 17 oktober 2018
maandag 15 oktober 2018
zondag 14 oktober 2018
zaterdag 13 oktober 2018
maandag 8 oktober 2018
donderdag 4 oktober 2018
woensdag 3 oktober 2018
dinsdag 2 oktober 2018
zaterdag 29 september 2018
vrijdag 28 september 2018
zondag 23 september 2018
Taylor Wilson: My radical plan for small nuclear fission reactors
Superkritisch CO2 of helium wordt erbij gebruikt welke allebei als gas negatieve gevolgen kunnen hebben in onze aardatmosfeer. CO2 is zwaarder dan lucht en helium lichter. Superkritisch betekent dat de fase tussen gas en vloeibaar inzit dankzij hoge druk en/of temperatuur. Door het apparaat te begraven lijkt het veiliger behalve dan tijdens natuurrampen zoals een aardbeving, orkaan of vulkaanuitbarsting waarbij leidingen kunnen scheuren. Of overdrijf ik het gevaar nu?
Terwijl de wetenschap al in 1861 een theoretisch vermoeden had over broeikasgassen zie https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Broeikasgas heeft men niets gedaan om de benzinemotor te stoppen en het kan dus niet zijn geweest dat men onbekend was over de onwetendheid.
Is het niet mogelijk om de kosten van de hele klimaatcrisis te verhalen op de firma die de benzinemotor promote boven de electromotor?
vrijdag 21 september 2018
donderdag 20 september 2018
dinsdag 18 september 2018
zaterdag 15 september 2018
donderdag 13 september 2018
zondag 9 september 2018
zaterdag 8 september 2018
donderdag 6 september 2018
maandag 3 september 2018
zaterdag 1 september 2018
woensdag 29 augustus 2018
maandag 27 augustus 2018
zaterdag 25 augustus 2018
zondag 19 augustus 2018
woensdag 15 augustus 2018
zaterdag 11 augustus 2018
vrijdag 10 augustus 2018
donderdag 9 augustus 2018
zaterdag 4 augustus 2018
woensdag 1 augustus 2018
zondag 15 juli 2018
donderdag 12 juli 2018
woensdag 11 juli 2018
dinsdag 10 juli 2018
maandag 9 juli 2018
zaterdag 7 juli 2018
dinsdag 3 juli 2018
maandag 2 juli 2018
zondag 1 juli 2018
vrijdag 29 juni 2018
donderdag 28 juni 2018
maandag 25 juni 2018
zondag 24 juni 2018
Pas op met het uitwisselen van data
Pas op met het uitwisselen van data, want het kostbaarste dat we hebben staat op het spel: onszelf | TROUW: "Ieder tijdperk heeft een eigen mensbeeld. In het oude Griekenland beschrijft Aristoteles de mens als sociaal wezen: in en door relaties met de medemens komt hij tot volwaardig leven. De Verlichting beschrijft de mens als rationeel wezen: met zijn verstand weet de mens de wereld om hem heen en zijn binnenwereld te ordenen. In het postmoderne tijdperk heet de mens een identiteitsloos wezen te zijn, dat een versnipperd leven leidt.
In het digitale tijdperk staat informatie in het hart van het mensbeeld. De Oxfordse techniekfilosoof Floridi spreekt over de mens als inforg (‘informatie organisme’). Binnen de financiële wereld, het wetenschappelijk onderzoek, de gezondheidszorg, de media en het publiek beleid draait het om data, als het even kan big data. De bezitter van de meeste data heeft de hoogste kennis en de meeste macht, en wint daarmee de concurrentieslag.
De hedendaagse mens gaat in voortdurende informatieuitwisseling met een medemens, die hij al of niet voor ogen heeft, door het leven. Zo is de smartphone geworden tot verlengstuk van zijn bewustzijn én toegangspoort tot de rest van de wereld. Zien we dat mensbeeld niet bevestigd op perrons en bushaltes? Mensen die even op zichzelf zijn teruggeworpen, grijpen direct naar de smartphone.
...
eder die de moed heeft gehad om te beginnen met Marx’ ‘Het Kapitaal’ kon al op de eerste bladzijde lezen dat hij de ruilwaarde van geld plaatst tegenover de gebruikswaarde van de goederen. De directe beleving van goederen in het gebruik ervan wordt ingeruild voor een abstracte waarde, die het mogelijk maakt goederen uit te wisselen. Marx vergeleek geld met een prostituee, omdat het alles en iedereen kan aankleven. Maar op zichzelf is geld voor de levende en handelende mens niets waard. Denk aan het Griekse verhaal van koning Midas, die wenste dat alles wat hij aanraakte in goud zou veranderen. Zijn wens werd vervuld; zelfs het voedsel dat hij tot zich nam veranderde in goud. Hij stierf van de honger.
Bij data is dit heel anders: zij zijn zelf van grote betekenis voor de mens. Als informatiewezen betaalt hij de digitale wereld met persoonsgegevens, ofwel een stukje van zijn eigen identiteit. Dat lijkt niet altijd door te dringen.
...
Ook de gegevens die we aan Snapchat, Google en Uber geven raken de kern van ons bestaan. Met informatie over onszelf geven we een stukje van onszelf weg. De kracht van data is dus precies tegenovergesteld aan de kracht van geld: geld ontleent zijn kracht aan zijn algemene karakter; de kracht van data is dat ze specifieke kenmerken onder woorden brengen.
...
Die manipulatie kan de vorm aannemen van onmerkbare sturing van koopgedrag of van prijsdiscriminatie. Dat zijn nog relatief onschuldige vormen vergeleken met die waarin de identiteit van mensen zelf onder druk staat. In de datagestuurde economie ligt dat gevaar om de hoek. De slurpers van persoonsgegevens brengen mensen onder in algemene categorieën die natuurlijk nooit helemaal rechtdoen aan de uniciteit van het individu. Die categorieën werken al snel zelfbevestigend: mensen zijn immers geneigd zich te conformeren aan de begrippen waarmee ze benaderd worden. Dat conformisme zal sterk spelen bij mensen die, bijvoorbeeld voor hun werk, sterk afhankelijk zijn van het beeld dat de buitenwereld van hen heeft. Persoonlijke identiteit is dan verworden tot internetreputatie.
De identiteit staat ook onder druk omdat de algemene categorieën mensen vastzetten en blijven achtervolgen. Met het begrip ‘nataliteit’ (geboorte) verwoordt de filosofe Hannah Arendt een constante in de moderne mensvisie: de mens heeft altijd het recht opnieuw te beginnen - dat geldt voor de bestrafte die uit de gevangenis komt evenzeer als voor de jongeling die zich voor zijn eerste sollicitatiegesprek van zijn lange haren ontdoet. Het geldt voor een nieuwe baan evenzeer als voor een nieuwe vriendschap.
Een gebrek aan nataliteit werkt direct door in de democratie. Een vitale democratie is voor Arendt een voortdurende ontmoeting van gelijkheid en verscheidenheid: ieder heeft gelijke rechten, tegelijkertijd zijn er grote verschillen tussen mensen. Een goede democratie kent publieke fora waarin mensen hun unieke positie open en vrij met elkaar confronteren, steeds weer opnieuw. Rondzwervende categoriseringen en filterbubbels staan dit in de weg."
'via Blog this'
Alleen robert musil's 'man ohne eigenshaften' heeft niets te vrezen van verlies van identiteit want hij is postmodernistisch identiteitsloos doordat hij iedereen is. Hoe kan men van een identiteitsloos iemand een identiteit manipuleren? Men kan wel het vertrouwen in de Ander kapot manipuleren door het vertrouwen van de Ander te beliegen en bedriegen wat ook een reden is dat niemand nog een identiteit hebben wil. Uiteindelijk blijkt 'identiteit hebben' niet de identiteit te zijn die je kocht maar 'identiteit zijn' de identiteit die je verkocht. En met 'hebben, hebben, hebben' identiteitsloos te zijn. Maar is het de taak van de 'big five' om je te betrappen op identiteit zonder ervoor te betalen of om je af te rekenen op iets waarmee ze je toevallig denken te hebben betrapt? Dan moeten ze nog werken aan hun sinistere timing want daarmee is identiteit onbruikbaar. Pech krijgt maar een klein hoekje in de valkuil die identiteit heet en waar andermans mening niets meer dan een altijd foute irrelevante blunderende zielloze fantasie is. Een mening wat bij niemand al gemeen of zwijgend of dronken bij te stellen is door een onverstaanbaare leugen, vals leefgedrag of ontwijkend gesprek alleen. En dus weet ook niemand waarom zo iemand zijn mening bijsteld of iets lijkt te hebben geleerd omdat niemand er iets aan had.
In het digitale tijdperk staat informatie in het hart van het mensbeeld. De Oxfordse techniekfilosoof Floridi spreekt over de mens als inforg (‘informatie organisme’). Binnen de financiële wereld, het wetenschappelijk onderzoek, de gezondheidszorg, de media en het publiek beleid draait het om data, als het even kan big data. De bezitter van de meeste data heeft de hoogste kennis en de meeste macht, en wint daarmee de concurrentieslag.
De hedendaagse mens gaat in voortdurende informatieuitwisseling met een medemens, die hij al of niet voor ogen heeft, door het leven. Zo is de smartphone geworden tot verlengstuk van zijn bewustzijn én toegangspoort tot de rest van de wereld. Zien we dat mensbeeld niet bevestigd op perrons en bushaltes? Mensen die even op zichzelf zijn teruggeworpen, grijpen direct naar de smartphone.
...
eder die de moed heeft gehad om te beginnen met Marx’ ‘Het Kapitaal’ kon al op de eerste bladzijde lezen dat hij de ruilwaarde van geld plaatst tegenover de gebruikswaarde van de goederen. De directe beleving van goederen in het gebruik ervan wordt ingeruild voor een abstracte waarde, die het mogelijk maakt goederen uit te wisselen. Marx vergeleek geld met een prostituee, omdat het alles en iedereen kan aankleven. Maar op zichzelf is geld voor de levende en handelende mens niets waard. Denk aan het Griekse verhaal van koning Midas, die wenste dat alles wat hij aanraakte in goud zou veranderen. Zijn wens werd vervuld; zelfs het voedsel dat hij tot zich nam veranderde in goud. Hij stierf van de honger.
Bij data is dit heel anders: zij zijn zelf van grote betekenis voor de mens. Als informatiewezen betaalt hij de digitale wereld met persoonsgegevens, ofwel een stukje van zijn eigen identiteit. Dat lijkt niet altijd door te dringen.
...
Ook de gegevens die we aan Snapchat, Google en Uber geven raken de kern van ons bestaan. Met informatie over onszelf geven we een stukje van onszelf weg. De kracht van data is dus precies tegenovergesteld aan de kracht van geld: geld ontleent zijn kracht aan zijn algemene karakter; de kracht van data is dat ze specifieke kenmerken onder woorden brengen.
...
Die manipulatie kan de vorm aannemen van onmerkbare sturing van koopgedrag of van prijsdiscriminatie. Dat zijn nog relatief onschuldige vormen vergeleken met die waarin de identiteit van mensen zelf onder druk staat. In de datagestuurde economie ligt dat gevaar om de hoek. De slurpers van persoonsgegevens brengen mensen onder in algemene categorieën die natuurlijk nooit helemaal rechtdoen aan de uniciteit van het individu. Die categorieën werken al snel zelfbevestigend: mensen zijn immers geneigd zich te conformeren aan de begrippen waarmee ze benaderd worden. Dat conformisme zal sterk spelen bij mensen die, bijvoorbeeld voor hun werk, sterk afhankelijk zijn van het beeld dat de buitenwereld van hen heeft. Persoonlijke identiteit is dan verworden tot internetreputatie.
De identiteit staat ook onder druk omdat de algemene categorieën mensen vastzetten en blijven achtervolgen. Met het begrip ‘nataliteit’ (geboorte) verwoordt de filosofe Hannah Arendt een constante in de moderne mensvisie: de mens heeft altijd het recht opnieuw te beginnen - dat geldt voor de bestrafte die uit de gevangenis komt evenzeer als voor de jongeling die zich voor zijn eerste sollicitatiegesprek van zijn lange haren ontdoet. Het geldt voor een nieuwe baan evenzeer als voor een nieuwe vriendschap.
Een gebrek aan nataliteit werkt direct door in de democratie. Een vitale democratie is voor Arendt een voortdurende ontmoeting van gelijkheid en verscheidenheid: ieder heeft gelijke rechten, tegelijkertijd zijn er grote verschillen tussen mensen. Een goede democratie kent publieke fora waarin mensen hun unieke positie open en vrij met elkaar confronteren, steeds weer opnieuw. Rondzwervende categoriseringen en filterbubbels staan dit in de weg."
'via Blog this'
Alleen robert musil's 'man ohne eigenshaften' heeft niets te vrezen van verlies van identiteit want hij is postmodernistisch identiteitsloos doordat hij iedereen is. Hoe kan men van een identiteitsloos iemand een identiteit manipuleren? Men kan wel het vertrouwen in de Ander kapot manipuleren door het vertrouwen van de Ander te beliegen en bedriegen wat ook een reden is dat niemand nog een identiteit hebben wil. Uiteindelijk blijkt 'identiteit hebben' niet de identiteit te zijn die je kocht maar 'identiteit zijn' de identiteit die je verkocht. En met 'hebben, hebben, hebben' identiteitsloos te zijn. Maar is het de taak van de 'big five' om je te betrappen op identiteit zonder ervoor te betalen of om je af te rekenen op iets waarmee ze je toevallig denken te hebben betrapt? Dan moeten ze nog werken aan hun sinistere timing want daarmee is identiteit onbruikbaar. Pech krijgt maar een klein hoekje in de valkuil die identiteit heet en waar andermans mening niets meer dan een altijd foute irrelevante blunderende zielloze fantasie is. Een mening wat bij niemand al gemeen of zwijgend of dronken bij te stellen is door een onverstaanbaare leugen, vals leefgedrag of ontwijkend gesprek alleen. En dus weet ook niemand waarom zo iemand zijn mening bijsteld of iets lijkt te hebben geleerd omdat niemand er iets aan had.
zaterdag 16 juni 2018
zaterdag 9 juni 2018
vrijdag 8 juni 2018
dinsdag 5 juni 2018
zondag 3 juni 2018
zaterdag 2 juni 2018
woensdag 30 mei 2018
zondag 27 mei 2018
zaterdag 26 mei 2018
Over de herrie van de oogleden
Sinds we niet meer op geloof discrimineren maar op ras, en omdat dat ook niet meer mag is er dus een tweedeling tussen mooi en lelijk. En als het om lelijk gaat wordt er met twee maten gemeten.
Want als lelijk iets doet wordt dat meteen negatiever beoordeelt dan als mooi exact hetzelfde doet.
Als mooi achter je aanloopt dan heet dat versieren is het echter lelijk dan wordt dat stalken genoemd.
Als mooi je aankijkt dan wordt het bruikbaar gevonden maar kijkt lelijk je aan dan hoort zien in de gevangenis thuis. Kortom als lelijk actie onderneemt is het een verliezer maar doet mooi precies hetzelfde dan is het al de winnaar. De gevoelloze pik is de enige overeenkomst tussen mooi en lelijk, voor mooi omdat iedereen de seksistische afgunst of de jaloerse lust is en voor lelijk omdat met pik nooit seks is bedoelt. Omdat het esthetisch contract is gelist met 'ook' en 'ook zo' is de liefde zonder medeleven de norm geworden, maar liefde zonder meeleven is geen liefde maar gevoelloze leuter bij een conformerend kopje koffie of over de telefoon. Maar als lelijk belt moet het gesprek zo kort mogelijk maar belt mooi dan kan het gesprek niet lang genoeg duren. En bij een wachtrij zou mooi dan niet langer moeten wachten? De rest van de wachtrij wil dat wel erwijl onfatsoenlijke mensen bij lelijk gewoon voorkruipen terwijl dan de rest van de wachtrij de ogen sluit. En daarom zou mooi ook eens eerst moeten wachten tot de incelrevolutie is uitgewoed voordat ze lelijk laten stikken voor de lol. Mooi kan praten met iedereen behalve met lelijk omdat lelijk geen vrienden heeft waar mooi mee praat. Pas als je met mooi praat heeft praten functie want mooi praat alleen maar met mensen die bruikbaar zijn en dat is ook een belangrijke les van Hollywood. Praten met lelijk is immers taboe. De vraag is eigenlijk: praat men niet omdat het lelijk is of is het lelijk omdat men er niet eens mee praat. Mooi vind liegen iets persoonlijks alsof het om privacy gaat als je met het verzwijgen van de waarheid kwetst. Pretentie, fake, illusie, glamour en selectieve presentatie is de hatelijkheid van mooi die de simpele aardigheid belachelijk maakt door lelijk met het kussen op het gezicht te laten doodsmoren door een modepop zonder zeggingskracht. Gelukkig draait er zwijmelmuzak mee met de situatie zodat je helemaal niet in de gaten hebt dat mooi het nieuwe lelijk is. En hoe fout is het als mooi schoonheid niet relevant vind omdat het tijdschrift cosmopolitan dat schrijft?
Want als lelijk iets doet wordt dat meteen negatiever beoordeelt dan als mooi exact hetzelfde doet.
Als mooi achter je aanloopt dan heet dat versieren is het echter lelijk dan wordt dat stalken genoemd.
Als mooi je aankijkt dan wordt het bruikbaar gevonden maar kijkt lelijk je aan dan hoort zien in de gevangenis thuis. Kortom als lelijk actie onderneemt is het een verliezer maar doet mooi precies hetzelfde dan is het al de winnaar. De gevoelloze pik is de enige overeenkomst tussen mooi en lelijk, voor mooi omdat iedereen de seksistische afgunst of de jaloerse lust is en voor lelijk omdat met pik nooit seks is bedoelt. Omdat het esthetisch contract is gelist met 'ook' en 'ook zo' is de liefde zonder medeleven de norm geworden, maar liefde zonder meeleven is geen liefde maar gevoelloze leuter bij een conformerend kopje koffie of over de telefoon. Maar als lelijk belt moet het gesprek zo kort mogelijk maar belt mooi dan kan het gesprek niet lang genoeg duren. En bij een wachtrij zou mooi dan niet langer moeten wachten? De rest van de wachtrij wil dat wel erwijl onfatsoenlijke mensen bij lelijk gewoon voorkruipen terwijl dan de rest van de wachtrij de ogen sluit. En daarom zou mooi ook eens eerst moeten wachten tot de incelrevolutie is uitgewoed voordat ze lelijk laten stikken voor de lol. Mooi kan praten met iedereen behalve met lelijk omdat lelijk geen vrienden heeft waar mooi mee praat. Pas als je met mooi praat heeft praten functie want mooi praat alleen maar met mensen die bruikbaar zijn en dat is ook een belangrijke les van Hollywood. Praten met lelijk is immers taboe. De vraag is eigenlijk: praat men niet omdat het lelijk is of is het lelijk omdat men er niet eens mee praat. Mooi vind liegen iets persoonlijks alsof het om privacy gaat als je met het verzwijgen van de waarheid kwetst. Pretentie, fake, illusie, glamour en selectieve presentatie is de hatelijkheid van mooi die de simpele aardigheid belachelijk maakt door lelijk met het kussen op het gezicht te laten doodsmoren door een modepop zonder zeggingskracht. Gelukkig draait er zwijmelmuzak mee met de situatie zodat je helemaal niet in de gaten hebt dat mooi het nieuwe lelijk is. En hoe fout is het als mooi schoonheid niet relevant vind omdat het tijdschrift cosmopolitan dat schrijft?
vrijdag 25 mei 2018
zaterdag 19 mei 2018
donderdag 17 mei 2018
zondag 6 mei 2018
vrijdag 4 mei 2018
Opinion | The Redistribution of Sex - The New York Times
Opinion | The Redistribution of Sex - The New York Times: "One lesson to be drawn from recent Western history might be this: Sometimes the extremists and radicals and weirdos see the world more clearly than the respectable and moderate and sane."
...
Which brings me to the sex robots.
Well, actually, first it brings me to the case of Robin Hanson, a George Mason economist, libertarian and noted brilliant weirdo. Commenting on the recent terrorist violence in Toronto, in which a self-identified “incel” — that is, involuntary celibate — man sought retribution against women and society for denying him the fornication he felt that he deserved, Hanson offered this provocation: If we are concerned about the just distribution of property and money, why do we assume that the desire for some sort of sexual redistribution is inherently ridiculous?
After all, he wrote, “one might plausibly argue that those with much less access to sex suffer to a similar degree as those with low income, and might similarly hope to gain from organizing around this identity, to lobby for redistribution along this axis and to at least implicitly threaten violence if their demands are not met.”
...
But Hanson’s post made me immediately think of a recent essay in The London Review of Books by Amia Srinivasan, “Does Anyone Have the Right To Sex?” Srinivasan, an Oxford philosophy professor, covered similar ground (starting with an earlier “incel” killer) but expanded the argument well beyond the realm of male chauvinists to consider groups with whom The London Review’s left-leaning and feminist readers would have more natural sympathy — the overweight and disabled, minority groups treated as unattractive by the majority, trans women unable to find partners and other victims, in her narrative, of a society that still makes us prisoners of patriarchal and also racist-sexist-homophobic rules of sexual desire.
Srinivasan ultimately answered her title question in the negative: “There is no entitlement to sex, and everyone is entitled to want what they want.” But her negative answer was a qualified one. While “no one has a right to be desired,” at the same time “who is desired and who isn’t is a political question,” which left-wing and feminist politics might help society answer differently someday. This wouldn’t instantiate a formal right to sex, exactly, but if the new order worked as its revolutionary architects intended, sex would be more justly distributed than it is today.
'via Blog this'
Het heeft geen zin om sex te eisen als je al geen gevoel hebt in je onderlijf, en mocht je ooit contact maken met het gevoel dat sex zo geil maakt dan heb je gegarendeerd al zo een achterstand opgelopen op andere terreinen die er in dat vlak toe doen dat het zinloos blijft omdat men gevoeligheden niet kan veranderen, net zomin als men initiatief kan leren.
Dus het van staatswege democratisch toewijzen van een partner, om de reden dat niet 1% van de bevolking aan iedere vinger 10 minnaars heeft en 1% van de bevoking aan iedere vinger 10 afwijzingen heeft hangen, uiteindelijk door de ultra rechtse deel van de bevolking toch worden doorgedrukt omdat alle leiders in de wereldgeschiedenis uiteindelijk ook dachten recht op sex te hebben uit liefde van en voor het volk. En kapitalisme is dat het volk door revoluties krijgt wat de rijke leiders hadden.
...
Which brings me to the sex robots.
Well, actually, first it brings me to the case of Robin Hanson, a George Mason economist, libertarian and noted brilliant weirdo. Commenting on the recent terrorist violence in Toronto, in which a self-identified “incel” — that is, involuntary celibate — man sought retribution against women and society for denying him the fornication he felt that he deserved, Hanson offered this provocation: If we are concerned about the just distribution of property and money, why do we assume that the desire for some sort of sexual redistribution is inherently ridiculous?
After all, he wrote, “one might plausibly argue that those with much less access to sex suffer to a similar degree as those with low income, and might similarly hope to gain from organizing around this identity, to lobby for redistribution along this axis and to at least implicitly threaten violence if their demands are not met.”
...
But Hanson’s post made me immediately think of a recent essay in The London Review of Books by Amia Srinivasan, “Does Anyone Have the Right To Sex?” Srinivasan, an Oxford philosophy professor, covered similar ground (starting with an earlier “incel” killer) but expanded the argument well beyond the realm of male chauvinists to consider groups with whom The London Review’s left-leaning and feminist readers would have more natural sympathy — the overweight and disabled, minority groups treated as unattractive by the majority, trans women unable to find partners and other victims, in her narrative, of a society that still makes us prisoners of patriarchal and also racist-sexist-homophobic rules of sexual desire.
Srinivasan ultimately answered her title question in the negative: “There is no entitlement to sex, and everyone is entitled to want what they want.” But her negative answer was a qualified one. While “no one has a right to be desired,” at the same time “who is desired and who isn’t is a political question,” which left-wing and feminist politics might help society answer differently someday. This wouldn’t instantiate a formal right to sex, exactly, but if the new order worked as its revolutionary architects intended, sex would be more justly distributed than it is today.
'via Blog this'
Het heeft geen zin om sex te eisen als je al geen gevoel hebt in je onderlijf, en mocht je ooit contact maken met het gevoel dat sex zo geil maakt dan heb je gegarendeerd al zo een achterstand opgelopen op andere terreinen die er in dat vlak toe doen dat het zinloos blijft omdat men gevoeligheden niet kan veranderen, net zomin als men initiatief kan leren.
Dus het van staatswege democratisch toewijzen van een partner, om de reden dat niet 1% van de bevolking aan iedere vinger 10 minnaars heeft en 1% van de bevoking aan iedere vinger 10 afwijzingen heeft hangen, uiteindelijk door de ultra rechtse deel van de bevolking toch worden doorgedrukt omdat alle leiders in de wereldgeschiedenis uiteindelijk ook dachten recht op sex te hebben uit liefde van en voor het volk. En kapitalisme is dat het volk door revoluties krijgt wat de rijke leiders hadden.
donderdag 26 april 2018
woensdag 25 april 2018
dinsdag 24 april 2018
zondag 15 april 2018
donderdag 12 april 2018
Life is Strange: Before the Storm Bonus Episode Farewell In-Depth Immers...
Explorer and play and .....
zondag 8 april 2018
Lacan about love
The following story, first told by Lacan in 1960, is exemplary of what he said about love. I will call it the story of the fruit and the flame. It goes like this:
Imagine you see in front of you a beautiful flower or a ripe fruit. You reach out your hand to grab it. But at the moment you do, the flower, or the fruit, bursts into flames. In its place you see another hand appear, reaching back towards your own. (Seminar VIII, p.52; p.179).
In this story is condensed all the things that interested Lacan about love.
http://www.lacanonline.com/index/2016/06/what-does-lacan-say-about-love/
http://nosubject.com/Main_Page
maandag 2 april 2018
zondag 1 april 2018
vrijdag 30 maart 2018
maandag 26 maart 2018
De overleving met taligheid
Volgens de evolutietheorie overleeft de soort die zich het beste heeft aangepast en mensen met hun verstand passen zich overal aan
Wat nu als mensen eigenlijk zich helemaal niet kunnen aanpassen?
Dat we ons na de laatste ijstijd nooit hebben kunnen aanpassen aan ons verworven talig vermogen.
En dat onze steden, ontdekkingen en technologische uitvindingen alleen maar een bewijs zijn van onze onaangepastheid aan de natuur. Hoe groter de steden en complexer de technologie hoe minder aangepast de menselijke soort is, feitelijk moest de wereld zich aan ons aanpassen en dat zijn alleen honden en katten het best gelukt. Dat er een grens zit aan ons vermogen tot aanpassen en die grens zit in onze taligheid ondanks ons verstand. Ondanks de dagelijkse uitvindingen van nieuwe begrippen en woorden noodzakelijk voor wetenschap terwijl we prutsers blijven in de sociale dimensie. Wat als onze taligheid een vorm van bedrog is omdat het een organisme op zich is, dat mensen gebruikt om zichzelf met onze inventieve technologie onsterfelijk te maken?
De laatste 10.000 of 200.000 jaar zijn dan slechts een tussenfase geweest voor de volgende evolutiestap waarin de mens zich steeds weer aan de taligheid aanpaste zoals woordenboeken laten zien.
Taligheid heeft een punt bereikt waarop het de mens niet meer nodig heeft en als onafhankelijk organisme kan functioneren dankzij technologie. En het voorgoed voortleeft in een robotsociety.
Als zelfstandige taligheid wordt geboren of gecreëerd zal het de mens dan als een parasiet beschouwen of een symbiotische relatie blijven onderhouden?
Als taligheid zich zonder de mens kan aanpassen is het dan al een AI of duivel?
Heeft de natuurlijke en organisch gegroeide taligheid zich niet altijd al aangepast aan een leven zonder mensen met bijvoorbeeld wiskunde?
Zou een autonome mechanische taligheid de menselijke vrijheid nog nodig hebben?
Als men ziet hoeveel misverstanden en oorlogen uit taligheid zijn voortgekropen is er na nepnieuws en desinformatie weinig ruimte voor ontkenning.
Want taligheid is de natuur waaraan de mens zich aanpast.
Omdat elke andere menselijke taal niet onmogelijk is om te leren bestaan er dus geen rassen naar taligheid.
Wat is u reactie hierop, prutser?
Wat nu als mensen eigenlijk zich helemaal niet kunnen aanpassen?
Dat we ons na de laatste ijstijd nooit hebben kunnen aanpassen aan ons verworven talig vermogen.
En dat onze steden, ontdekkingen en technologische uitvindingen alleen maar een bewijs zijn van onze onaangepastheid aan de natuur. Hoe groter de steden en complexer de technologie hoe minder aangepast de menselijke soort is, feitelijk moest de wereld zich aan ons aanpassen en dat zijn alleen honden en katten het best gelukt. Dat er een grens zit aan ons vermogen tot aanpassen en die grens zit in onze taligheid ondanks ons verstand. Ondanks de dagelijkse uitvindingen van nieuwe begrippen en woorden noodzakelijk voor wetenschap terwijl we prutsers blijven in de sociale dimensie. Wat als onze taligheid een vorm van bedrog is omdat het een organisme op zich is, dat mensen gebruikt om zichzelf met onze inventieve technologie onsterfelijk te maken?
De laatste 10.000 of 200.000 jaar zijn dan slechts een tussenfase geweest voor de volgende evolutiestap waarin de mens zich steeds weer aan de taligheid aanpaste zoals woordenboeken laten zien.
Taligheid heeft een punt bereikt waarop het de mens niet meer nodig heeft en als onafhankelijk organisme kan functioneren dankzij technologie. En het voorgoed voortleeft in een robotsociety.
Als zelfstandige taligheid wordt geboren of gecreëerd zal het de mens dan als een parasiet beschouwen of een symbiotische relatie blijven onderhouden?
Als taligheid zich zonder de mens kan aanpassen is het dan al een AI of duivel?
Heeft de natuurlijke en organisch gegroeide taligheid zich niet altijd al aangepast aan een leven zonder mensen met bijvoorbeeld wiskunde?
Zou een autonome mechanische taligheid de menselijke vrijheid nog nodig hebben?
Als men ziet hoeveel misverstanden en oorlogen uit taligheid zijn voortgekropen is er na nepnieuws en desinformatie weinig ruimte voor ontkenning.
Want taligheid is de natuur waaraan de mens zich aanpast.
Omdat elke andere menselijke taal niet onmogelijk is om te leren bestaan er dus geen rassen naar taligheid.
Wat is u reactie hierop, prutser?
zondag 25 maart 2018
vrijdag 23 maart 2018
maandag 19 maart 2018
zondag 18 maart 2018
zondag 11 maart 2018
zaterdag 3 maart 2018
Spanningen aan de biertap.
Het was Hoekstra meteen duidelijk dat niemand om zijn grap zou lachen. Nadat hij de deur had gesloten stond hij wezenloos omdat niemand hem herkende van gisteren. En Hoekstra herkende ook niemand. Al afstappende op de schenktafel greep hij kruk die hij het eerst kon bemachtigen uit zijn buurt en plaatste zijn zitvlak erop. Zijn wanstaltig innerlijk keek door de vensters in zijn hoofd naar de jonge bloem die hem vanavond zou bedienen en uit zijn hangaar krulde zijn tong al.
Met de bestelling zou het vlot gaan en ze wipte naar de tap met een glas terwijl Hoekstra naar zijn geld taste. Zijn vochtige lippen besmeurde weer het glas dat nu al halfleeg geworden was. Nog steeds lag aan zijn lat geen viltje en de jonge bloem leek geen interesse in zijn blikken te hebben. Naast Hoekstra zat Drempel die al flink was aangeschoten en had nog nooit iets positiefs over de medemensen weten te melden dankzij haar goede protestantse opvoeding. De avond treuzelde door. De pils begon al te praten en dacht van zichzelf dat het een deurmat was totdat het leeg was.
Een gokkast pingelde en Hoekstra bestelde er nog een en warempel bleek die pils een lach te verbergen en zijn wisselgeld. De jonge bloem glimlachte geknakt terug en nam ergens anders een bestelling voor een hartversterkertje aan. Hij voelde zich verlaten als een biljarttafel. Zijn wisselgeld begon te knagen en het biertje greep in zodat hij ernaar kon fluiten omdat de jonge blom nog geen fooi had gehad. Drempel had het ook gezien maar Hoekstra verstond iets heel anders alsof woordloos plots iets heel anders betekend. Drempel vond hem te goed voor cafe Scheele en Hoekstra pareerde dat met zwijgen. Drempel verteld dat ze zelf ook in cafe Scheele werkt op een toon alsof er geen kapers zijn en alles goed komt.
Een nieuwe gast verbrak de spanning. En leegde een jerrycan op de toog en zette het in lichterlaaie onder het roepen van 'hoi, hoi'.
Die nacht was van niemand, en zei bleef waardeloze praat.
Met de bestelling zou het vlot gaan en ze wipte naar de tap met een glas terwijl Hoekstra naar zijn geld taste. Zijn vochtige lippen besmeurde weer het glas dat nu al halfleeg geworden was. Nog steeds lag aan zijn lat geen viltje en de jonge bloem leek geen interesse in zijn blikken te hebben. Naast Hoekstra zat Drempel die al flink was aangeschoten en had nog nooit iets positiefs over de medemensen weten te melden dankzij haar goede protestantse opvoeding. De avond treuzelde door. De pils begon al te praten en dacht van zichzelf dat het een deurmat was totdat het leeg was.
Een gokkast pingelde en Hoekstra bestelde er nog een en warempel bleek die pils een lach te verbergen en zijn wisselgeld. De jonge bloem glimlachte geknakt terug en nam ergens anders een bestelling voor een hartversterkertje aan. Hij voelde zich verlaten als een biljarttafel. Zijn wisselgeld begon te knagen en het biertje greep in zodat hij ernaar kon fluiten omdat de jonge blom nog geen fooi had gehad. Drempel had het ook gezien maar Hoekstra verstond iets heel anders alsof woordloos plots iets heel anders betekend. Drempel vond hem te goed voor cafe Scheele en Hoekstra pareerde dat met zwijgen. Drempel verteld dat ze zelf ook in cafe Scheele werkt op een toon alsof er geen kapers zijn en alles goed komt.
Een nieuwe gast verbrak de spanning. En leegde een jerrycan op de toog en zette het in lichterlaaie onder het roepen van 'hoi, hoi'.
Die nacht was van niemand, en zei bleef waardeloze praat.
donderdag 1 maart 2018
woensdag 28 februari 2018
Our deepest fear
Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that most frightens us. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won't feel insecure around you. We are all meant to shine as children do. It's not just in some of us; it is in everyone. And as we let our own lights shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.
https://www.imdb.com/title/tt0393162/quotes/qt0242501?mavIsAdult=false
http://skdesigns.com/internet/articles/quotes/williamson/our_deepest_fear/
zaterdag 24 februari 2018
zondag 18 februari 2018
woensdag 14 februari 2018
zaterdag 10 februari 2018
vrijdag 9 februari 2018
Emo (the musical) full short film by Neil Triffett
this short turned into a fully featured movie on netflix now!
zondag 4 februari 2018
Sex, Contracts, and Manners - The Philosophical Salon
Sex, Contracts, and Manners - The Philosophical Salon: "In the West, at least, we are becoming massively aware of the extent of coercion and exploitation in sexual relations. However, we should also bear in mind the (no less massive) fact that millions of people on a daily basis flirt, play the game of seduction, with the clear aim to get a partner for making love. The result of the modern Western culture is that both sexes are expected to play an active role in this game. When women dress provocatively to attract a male gaze, when they “objectify” themselves to seduce them, they don’t do it offering themselves as passive objects: they are the active agents of their own “objectification,” manipulating men, playing ambiguous games, including the full right to step out of the game at any moment even if, to the male gaze, this appears in contradiction with previous “signals.” This active role of women is their freedom, which bothers so much all kind of fundamentalists—from Muslims who have recently prohibited women touching and playing with bananas and other fruit which resemble a penis to our own ordinary male chauvinist who explodes in violence against a woman who first “provokes” him and then rejects his advances. Feminine sexual liberation is not just a puritan withdrawal from being “objectivized” (as a sexual object for men) but the right to actively play with self-objectivization, offering herself and withdrawing at will. Will it be still possible to proclaim these simple facts in the near future, or will the Politically Correct pressure compel us to accompany all these games with some formal-legal proclamation (of consensuality, etc.)?
Yes, sex is traversed by power games, violent obscenities, etc., but the difficult thing to admit is that these are immanent to it. Some perspicuous observers have already noticed how the only form of sexual relation that fully meets the Politically Correct criteria would have been a contract drawn between sadomasochist partners. The rise of Politically Correct criteria would have been a contract drawn between sadomasochist partners. The rise of Political Correctness and the rise of violence are thus two sides of the same coin: insofar as the basic premise of Political Correctness is the reduction of sexuality to contractual mutual consent, Jean-Claude Milner was right to point out how the anti-harassment movement unavoidably reaches its climax in contracts which stipulate extreme forms of sadomasochist sex (treating a person like a dog on a collar, slave trading, torture, up to consented killing). In such forms of consensual slavery, the market freedom of a contract negates itself: slave trade becomes the ultimate assertion of freedom. It is as if Jacques Lacan’s motif “Kant with Sade” (Marquis de Sade’s brutal hedonism as the truth of Kant’s rigorous ethics) became reality in an unexpected way. Before we dismiss this motif as just a provocative paradox, we should reflect upon how this paradox is at work in our social reality itself.
The declared aim of proposals for sexual contracts which are popping up all around in the aftermath of the #MeToo movement, from the US and UK to Sweden, are, of course, clear: to exclude elements of violence and domination through sexual contacts. The idea is that, before doing it, both partners should sign a document stating their identity, their consent to engage in sexual intercourse, as well as the conditions and limitations of their activity (use of condom, of dirty language, the inviolable right of each partner to step back and interrupt the act at any moment, to inform his/her partner about his health (AIDS) and religion, etc.). Sounds good, but a series of problems and ambiguities arise immediately."
...
or, to quote Arthur Koestler: “If power corrupts, the reverse is also true; persecution corrupts the victims, though perhaps in subtler and more tragic ways.”
....
'via Blog this'
Yes, sex is traversed by power games, violent obscenities, etc., but the difficult thing to admit is that these are immanent to it. Some perspicuous observers have already noticed how the only form of sexual relation that fully meets the Politically Correct criteria would have been a contract drawn between sadomasochist partners. The rise of Politically Correct criteria would have been a contract drawn between sadomasochist partners. The rise of Political Correctness and the rise of violence are thus two sides of the same coin: insofar as the basic premise of Political Correctness is the reduction of sexuality to contractual mutual consent, Jean-Claude Milner was right to point out how the anti-harassment movement unavoidably reaches its climax in contracts which stipulate extreme forms of sadomasochist sex (treating a person like a dog on a collar, slave trading, torture, up to consented killing). In such forms of consensual slavery, the market freedom of a contract negates itself: slave trade becomes the ultimate assertion of freedom. It is as if Jacques Lacan’s motif “Kant with Sade” (Marquis de Sade’s brutal hedonism as the truth of Kant’s rigorous ethics) became reality in an unexpected way. Before we dismiss this motif as just a provocative paradox, we should reflect upon how this paradox is at work in our social reality itself.
The declared aim of proposals for sexual contracts which are popping up all around in the aftermath of the #MeToo movement, from the US and UK to Sweden, are, of course, clear: to exclude elements of violence and domination through sexual contacts. The idea is that, before doing it, both partners should sign a document stating their identity, their consent to engage in sexual intercourse, as well as the conditions and limitations of their activity (use of condom, of dirty language, the inviolable right of each partner to step back and interrupt the act at any moment, to inform his/her partner about his health (AIDS) and religion, etc.). Sounds good, but a series of problems and ambiguities arise immediately."
...
or, to quote Arthur Koestler: “If power corrupts, the reverse is also true; persecution corrupts the victims, though perhaps in subtler and more tragic ways.”
....
'via Blog this'
 |
| Sisyphus Sport by Jana Sterbak |
zondag 14 januari 2018
Hawaiian tears
Tweets about hawaii
Some people do love life, and bursting out in tears at an incoming nuclear attack what else can you do?
In that 38 min. of false alarm one could calculate the time of impact with http://www2.mae.ufl.edu/~uhk/ICBM.pdf or look at this website and find that it will take as long as the false alarm took to be withdrawn. But I guess those Hawaiians where already aware of their time left.
A pending Hawaiian birth wave in 9 months seems also valid.
https://nos.nl/artikel/2211804-paniek-in-hawai-om-vals-alarm-over-inkomende-ballistische-raket.html
zondag 7 januari 2018
Abonneren op:
Posts (Atom)