"Veel mannen houden een dubbel gevoel over aan prostitueebezoek. Het is spannend, makkelijk en soms noodzakelijk, maar gaat ook gepaard met schaamte, schuldgevoel en ontevredenheid. De geïnterviewde mannen beschreven hun eigen gevoelens ná de seks met woorden als ‘spijt’, ‘teleurstellend’, ‘boos op mezelf’ en ‘nog steeds eenzaam’. Hoewel sommige mannen aangaven dat ze seks-voor-geld plezierig vinden omdat het zo weinig verplichtingen met zich meebrengt, was het betaal-gedeelte toch een afknapper voor veel mannen. Zij hebben graag het idee dat ze seks hebben met iemand die naar hen verlangt."
En dat verlangen is juist niet te koop! Ze verlangen alleen maar naar meer geld voor het op de rug liggen. Het hele tijd-prijzensysteem is daarop gebaseerd. Waar bij 100 voor een half uur en 125 voor een uur alleen het verschil ertoe doet. Hoe zwaar hoerenlopers sexueel beschadigd worden, is een vraag die nooit gesteld wordt. Hoe duurder ze zijn hoe beter ze de dief logen.
Aan de andere kant hoef je er niet te wachten zoals bij vriendinnen die je de tijd en geld ermee bezwendelen door juist het verlangen levend te houden zonder dat het ooit tot sex komen zal.
Waar bij 1 koffie in een uur en 11 bier in 8 uur er zonder cafe niet toe doen.
Ze verkopen allebei een illusie.
En de vraag of men beter liegen kan dan succesvol belogen worden de hele walgelijkheid ervan blootlegt.
Het lijkt kiezen tussen twee kwaden als de middenweg niet bestaat.
Maar of men gelukkig is met een vriendin als hoer of een hoer als vriendin, is ook nog maar de vraag, alhoewel dat het maatschappelijke geaccepteerde fatsoen lijkt te zijn. Maar misschien ben ik nu wel niet meer grappig, liefdeloos en conservatief. En de reclame en sociale marketing?
Now listening to Led Zeppelin: Stairway to Heaven
