Vrouwelijke dwergmuismaki’s lijken daadwerkelijk van seks te genieten. Hun nachtelijke avonturen zijn niet het resultaat van door mannetjes opgedrongen seks, zoals wetenschappers voorheen dachten.
Vrouwelijke dwergmuismaki’s gaan soms wel honderd keer per uur op een vruchtbare avond met de spreekwoordelijke beentjes de lucht in. Voorheen werd altijd aangenomen dat de mannetjes vanuit evolutionair instinct de vrouwtjes dwongen tot seks, om zo de kans op voortplanting te vergroten. Studieresultaten gepubliceerd in de Proceedings of the Royal Society B spreken dit echter tegen.
Vrouwelijke dwergmuismaki’s staan voor een lastige keuze op de enige vruchtbare avond van het jaar. Gaan zij op zoek naar eten en lopen ze de kans volledig te worden uitgeput door de tientallen mannelijke maki’s die zich proberen voort te planten, of verstoppen ze zich en lopen zo het eten (en de pret?) mis.
Om de vrouwen van deze nachtdiertjes weerbaar te maken tegen de vermeende, veelvuldig voorkomende seksuele intimidatie van mannelijke dwergmuismaki’s, werden zij vanaf de geboorte flink vetgemest. Doordat hun omvang enkele malen groter werd dan die van de mannetjes, konden de vrouwen zich nu eenvoudig verzetten tegen opdringerige praktijken. In plaats daarvan gebeurde echter het tegenovergestelde: grotere vrouwtjes paarden juist meer dan hun kleingevormde soortgenoten. Zij gingen zelf op zoek naar seks, terwijl kleine vrouwtjes zich vaker passief opstelden of probeerden zich te verstoppen.
Of seks door de vrouwtjes werd gezien als een extra vorm van lichaamsbeweging of dat zij er simpelweg van genoten, is niet duidelijk geworden. Wetenschappers vragen zich verder af of een vrouwelijke dwergmuismaki kan voelen welk sperma de beste match vormt voor haar toekomstige jongen en dus met welk mannetje zij het beste kan paren. Met andere woorden: maakt ze eerst een paar testritten voordat ze zich volledig laat bevruchten? Aan opdringerige mannenmaki’s ligt het in elk geval niet.
Bronnen: Proceedings of the Royal Society B, ScienceNOW, LiveScience
Beeld: A.J. Haverkamp/CC BY 2.0
