vrijdag 31 augustus 2012
Superaarde ontdekt waarop wellicht leven mogelijk is
Superaarde ontdekt waarop wellicht leven mogelijk is:
Wetenschappers hebben rondom de ster Gliese 163 een nieuwe superaarde ontdekt. Het is warmpjes op de superaarde: zo’n 60 graden Celsius. Te warm… more »
Lees het volledige bericht (Superaarde ontdekt waarop wellicht leven mogelijk is) op Scientias.nl.
Wetenschappers hebben rondom de ster Gliese 163 een nieuwe superaarde ontdekt. Het is warmpjes op de superaarde: zo’n 60 graden Celsius. Te warm… more »
Lees het volledige bericht (Superaarde ontdekt waarop wellicht leven mogelijk is) op Scientias.nl.
Illustrations : by Canniblecandy
Illustrations : by Canniblecandy: 
Telemin Performance
Sparks of Artifice
War Priest of Thune
Illustrations : by Canniblecandy
Telemin Performance
Sparks of Artifice
War Priest of Thune
Illustrations : by Canniblecandy
donderdag 30 augustus 2012
Headset hackt hersenen
Headset hackt hersenen: AMSTERDAM – Onderzoekers zijn er in geslaagd om gedachten te lezen met commercieel verkrijgbare apparatuur.
Een team van onderzoekers is er met deze vrij verkrijgbare hersenhoofdtelefoons in geslaagd, om bij proefpersonen persoonlijke informatie buit te maken.
Een team van onderzoekers is er met deze vrij verkrijgbare hersenhoofdtelefoons in geslaagd, om bij proefpersonen persoonlijke informatie buit te maken.
China oorzaak crisis
China oorzaak crisis:
Het ontstaan van de financiële crisis in 2008 en de daaropvolgende wereldwijde recessie wordt nogal eens geweten aan van inhalige Wall Street-bankiers die subprime hypotheken verkochten.
Een subprime hypotheekvorm is meestal voor mensen die bij een gewone bank geen lening kunnen krijgen, omdat ze geen vast inkomen hebben of om andere redenen. In sommige gevallen konden er zelfs sub-prime hypotheken worden afgesloten, als er helemaal geen inkomen was.
In de eerste jaren van deze hypotheekvorm zijn de lasten laag, maar over de gehele looptijd geldt een hogere rente dan bij een andere hypotheekvorm. Als je bijvoorbeeld je baan verliest kan deze hypotheek dan echt een molensteen om je nek worden, zoals inmiddels de nodige Amerikanen en ook Nederlanders aan de lijve ondervonden hebben.
Daarbij was er sprake van falend financieel toezicht door bijvoorbeeld andere financiële organen of de overheid.
Wat dan wel de oorzaak was? Mees voert in haar proefschrift als oorzaak de spaardrift van Chinezen en de gevolgen die dit had voor de rente op. Die spaardrift heeft overigens wel weer zijn wortels in Amerika, wat maar weer eens laat zien hoe verbonden landen economisch tegenwoordig vaak met elkaar zijn.
Het ruime monetaire beleid van de Federal Reserve, de particuliere, centrale bank van de Verenigde Staten, aan het begin van dit decennium leidde in de VS namelijk tot een golf van herfinancieringen in 2003 en 2004 en een groei van de persoonlijke consumptie uitgaven. Die spendeerdrift van Amerikanen stimuleerde weer de economische groei in China, en daarmee ook het spaarsaldo in dat land.
Chinezen sparen gewoonlijk meer dan de helft van hun nationaal inkomen en houden deze overwegend aan in de vorm van bankdeposito’s. Dat heeft vervolgens wereldwijd de rente doen dalen. Het grote aanbod aan goedkoop geld leidde tot een hausse op de huizenmarkt in de VS. Het klappen van deze zeepbel vormde vervolgens de start van de huidige financiële crisis en de ‘Grote Recessie’, die inmiddels ook Nederland teistert.
Maar die rol was geen opzet, meent Mees. Ze vond geen bewijs gevonden dat Chinese leiders met opzet de wereldwijde financiële markten zouden hebben overspoeld met goedkoop geld, in tegenstelling tot wat ook wel wordt gedacht. Het totale spaarsaldo van China is vergelijkbaar met andere opkomende economieën in Azië.
Voor haar onderzoek baseerde de promovendus zich overigens op statistische databases in de VS en China. Daarnaast interviewde ze 300 respondenten in Beijing over de manier waarop zij tegen geld aankijken.
Het ontstaan van de financiële crisis in 2008 en de daaropvolgende wereldwijde recessie wordt nogal eens geweten aan van inhalige Wall Street-bankiers die subprime hypotheken verkochten.
Een subprime hypotheekvorm is meestal voor mensen die bij een gewone bank geen lening kunnen krijgen, omdat ze geen vast inkomen hebben of om andere redenen. In sommige gevallen konden er zelfs sub-prime hypotheken worden afgesloten, als er helemaal geen inkomen was.
Niet alle gekochte huizen in de VS waren gedekt met voldoende middelen. Afbeelding: © Wikimedia Commons
Daarbij was er sprake van falend financieel toezicht door bijvoorbeeld andere financiële organen of de overheid.
Chinezen
Maar Mees stelt op basis van haar onderzoek echter dat dergelijke hypotheekproducten nauwelijks de oorzaak genoemd kunnen worden van de hausse op de Amerikaanse huizenmarkt – en de klap die daarna volgde. Die bijzondere hypotheekvormen vormden namelijk minder dan vijf procent van het totaal aantal hypotheken in de periode 2000 tot en met 2006, zo schat ze.Wat dan wel de oorzaak was? Mees voert in haar proefschrift als oorzaak de spaardrift van Chinezen en de gevolgen die dit had voor de rente op. Die spaardrift heeft overigens wel weer zijn wortels in Amerika, wat maar weer eens laat zien hoe verbonden landen economisch tegenwoordig vaak met elkaar zijn.
Chinese bank in Harbin. De neiging van Chinezen om veel te sparen leidde tot overconsumptie in de Verenigde Staten. Afbeelding: © Wikimedia Commons
Chinezen sparen gewoonlijk meer dan de helft van hun nationaal inkomen en houden deze overwegend aan in de vorm van bankdeposito’s. Dat heeft vervolgens wereldwijd de rente doen dalen. Het grote aanbod aan goedkoop geld leidde tot een hausse op de huizenmarkt in de VS. Het klappen van deze zeepbel vormde vervolgens de start van de huidige financiële crisis en de ‘Grote Recessie’, die inmiddels ook Nederland teistert.
Samenzwering?
Overigens is Mees niet de eerste die China als aanstoker ziet van de wereldwijde economische crisis.
Heleen Mees. Afbeelding: © ErasmusUniversiteit
Voor haar onderzoek baseerde de promovendus zich overigens op statistische databases in de VS en China. Daarnaast interviewde ze 300 respondenten in Beijing over de manier waarop zij tegen geld aankijken.
Heleen Mees studeerde zowel economie als rechten. Ook schrijft ze een maandelijkse bijdrage voor het Amerikaanse tijdschrift Foreign Policy en columns in Het Financieele Dagblad. Ze promoveerde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en werkt nu als adjunct universitair hoofddocent aan de New York University’s Wagner Graduate School of Public Service. Naast haar economische stukken staat Mees ook bekend om haar feministische ideeën.
"
En nu is het dus opportuun om china de schuld in de schoenen te schuiven van de crisis. Heel politiek correct.
Al waren de bijzondere hypoyheekvormen dan maar 5% in volume, maar toch gauw 99% in financieele waarde of liever gezegd de overwaardering ervan
"
En nu is het dus opportuun om china de schuld in de schoenen te schuiven van de crisis. Heel politiek correct.
Al waren de bijzondere hypoyheekvormen dan maar 5% in volume, maar toch gauw 99% in financieele waarde of liever gezegd de overwaardering ervan
verkiezingen
Of links duwt nederland naar de afgrond of rechts duwt de afgrond naar nederland toe.
De enige partij met perspectief is de partij: stem om mij. Helaas hebben we geen leden en omdat ik verkiesbaar sta kan ik ook niet stemmen. De enige tegenpartij is: O wat een partij. Hiervan vormen de eerste 6 leden met hun voorletters de naam hitler. Toeval, dacht het niet. Het kan toch niet zo zijn dat zulk een partij de 5de verkiezing in 10 jaar wint. Ook inhoudelijk valt er veel als zodanig niettemin af te dingen. Dus.
Daarnaast vormt de tegenpartij met mij een alliantie, om over onze schaduw al voorbij de verkiezingen te springen. Uw stem is dus nooit weggegooid.
Ook al maken we dan reclame voor onze politiek en krijgt u van staatswege toch de kandidatenlijst, ondanks uw ja-nee sticker, dan weet u dat u professioneel wordt opgelicht. En er zelfs beter van kan worden als u maar op de juiste partij stemt.
Ook al kent nederland geen stemplicht, het is u democratisch recht om een denkbeeldige race te laten eindigen met u stemgedrag en daarmee de politieke verhoudingen bepaalt. Iedereen het het recht om minstens eenmaal in zijn leven of in zijn leven minstens eens op alle mogelijke partijen te hebben gestemd. En stemt u 12 september bedenk dan dat u binnen 4 jaar het tegenovergestelde kan stemmen, die democratische draaikonterij is wat nederland zo groot maakt. Principeloos, verkwanseld en stemvee voor het bedrijfsleven.
In de moderne staat is het moreel verwerpelijke en democratie bijna hetzelfde.
Het beledigen van de vrijheid is bijna hetzelfde als vrijheid van meningsuiting.
De enige partij met perspectief is de partij: stem om mij. Helaas hebben we geen leden en omdat ik verkiesbaar sta kan ik ook niet stemmen. De enige tegenpartij is: O wat een partij. Hiervan vormen de eerste 6 leden met hun voorletters de naam hitler. Toeval, dacht het niet. Het kan toch niet zo zijn dat zulk een partij de 5de verkiezing in 10 jaar wint. Ook inhoudelijk valt er veel als zodanig niettemin af te dingen. Dus.
Daarnaast vormt de tegenpartij met mij een alliantie, om over onze schaduw al voorbij de verkiezingen te springen. Uw stem is dus nooit weggegooid.
Ook al maken we dan reclame voor onze politiek en krijgt u van staatswege toch de kandidatenlijst, ondanks uw ja-nee sticker, dan weet u dat u professioneel wordt opgelicht. En er zelfs beter van kan worden als u maar op de juiste partij stemt.
Ook al kent nederland geen stemplicht, het is u democratisch recht om een denkbeeldige race te laten eindigen met u stemgedrag en daarmee de politieke verhoudingen bepaalt. Iedereen het het recht om minstens eenmaal in zijn leven of in zijn leven minstens eens op alle mogelijke partijen te hebben gestemd. En stemt u 12 september bedenk dan dat u binnen 4 jaar het tegenovergestelde kan stemmen, die democratische draaikonterij is wat nederland zo groot maakt. Principeloos, verkwanseld en stemvee voor het bedrijfsleven.
In de moderne staat is het moreel verwerpelijke en democratie bijna hetzelfde.
Het beledigen van de vrijheid is bijna hetzelfde als vrijheid van meningsuiting.
Illustrations : by Naoto Hattori
Illustrations : by Naoto Hattori: 
Mind Creating
Screaming
Recollection
Mind Flower
Beautiful Mind
Illustrations : by Naoto Hattori
Mind Creating
Screaming
Recollection
Mind Flower
Beautiful Mind
Illustrations : by Naoto Hattori
ANIMATION DOES NOT WORK THAT WAY! | Bad Astronomy
ANIMATION DOES NOT WORK THAT WAY! | Bad Astronomy:
Oh, that uncanny valley. Cute cartoon characters are adorable, aren’t they?
… until depicted realistically. Which is what Jared Krichevsky does. And then yikes.
Like this drawing of Morbo from Futurama, one of my favorite characters on the show:
Yegads! He’s also done other Futurama characters, like Kif, Lrrr, and Nibbler. And of course, his terrifying Zoidberg. [Note: Jared's drawings are amazing, but some are perhaps distressing, and should be considered NSFL.]
It’s amazing how creepy these guys are "in real life". I’ve written about this before; a drawing of Homer Simpson freaked me the hell out, and I mean that in the most literal sense. Click through to that drawing of him if you dare. But don’t blame me when he haunts your dreams for all eternity.
And as for the title of this post, you should really know your meme. And watch Futurama, because if you read my blog you’ll LOVE AND OBEY HYPNOTOAD.
Tip o’ the brain slug to io9.
Oh, that uncanny valley. Cute cartoon characters are adorable, aren’t they?
… until depicted realistically. Which is what Jared Krichevsky does. And then yikes.
Like this drawing of Morbo from Futurama, one of my favorite characters on the show:
Yegads! He’s also done other Futurama characters, like Kif, Lrrr, and Nibbler. And of course, his terrifying Zoidberg. [Note: Jared's drawings are amazing, but some are perhaps distressing, and should be considered NSFL.]
It’s amazing how creepy these guys are "in real life". I’ve written about this before; a drawing of Homer Simpson freaked me the hell out, and I mean that in the most literal sense. Click through to that drawing of him if you dare. But don’t blame me when he haunts your dreams for all eternity.
And as for the title of this post, you should really know your meme. And watch Futurama, because if you read my blog you’ll LOVE AND OBEY HYPNOTOAD.
Tip o’ the brain slug to io9.
Look at This: Every Recorded Hurricane Since 1851 on One Map | 80beats
Look at This: Every Recorded Hurricane Since 1851 on One Map | 80beats:
The National Oceanic and Atmospheric Administration has a tropical storm and hurricane data archive that stretches back to 1851. But looking at each storm individually doesn’t have nearly as much impact as seeing them all projected onto a map at once. Data visualization expert John Nelson combined data on historical storms’ paths and intensities to create this stunning image, where the color of a dot represents that storm’s intensity.
The photo links to a larger version, but for a resolution high enough to see each individual point, click here.
[via io9]
Image courtesy of IDVsolutions / flickr
The National Oceanic and Atmospheric Administration has a tropical storm and hurricane data archive that stretches back to 1851. But looking at each storm individually doesn’t have nearly as much impact as seeing them all projected onto a map at once. Data visualization expert John Nelson combined data on historical storms’ paths and intensities to create this stunning image, where the color of a dot represents that storm’s intensity.
The photo links to a larger version, but for a resolution high enough to see each individual point, click here.
[via io9]
Image courtesy of IDVsolutions / flickr
Nieuw apparaat kan één molecuul per keer wegen
Nieuw apparaat kan één molecuul per keer wegen: AMSTERDAM - Amerikaanse natuurkundigen bouwden het eerste mechanische apparaat dat de massa van één enkele molecuul kan wegen.
'Vitamine B3 doodt superbacterie MRSA'
'Vitamine B3 doodt superbacterie MRSA': BAARN - Vitamine B3 zou wel eens het nieuwe wapen kunnen zijn in de strijd tegen superbacteriën, zoals de MRSA-bacterie. Dat melden onderzoekers van de University of Bath.
Zoete bouwstenen van leven ontdekt rondom jonge ster
Zoete bouwstenen van leven ontdekt rondom jonge ster: Wetenschappers hebben een hele zoete ontdekking gedaan in het gas rondom een jonge ster die lijkt op onze zon. Ze vonden in het… more »
Lees het volledige...
Lees verder op Scientias.nl >>
Lees het volledige...
Lees verder op Scientias.nl >>
woensdag 29 augustus 2012
Nieuwe clip Bob Dylan: wat romantisch begint, ontaardt in geweld :: nrc.nl
Nieuwe clip Bob Dylan: wat romantisch begint, ontaardt in geweld :: nrc.nl: Aanvankelijk begint de nieuwe video van Bob Dylan, Duquesne Whistle, als een romantisch verhaaltje waarin een vrolijke jongeman naarstig de aandacht probeert te trekken van een mooie jonge vrouw op straat. Clownesk danst hij om haar heen en probeert haar zo te verleiden met een bij een bloemenstal ontvreemde roos. Zij is echter niet onder de indruk en spuit de jongen resoluut pepperspray in het gezicht."
Genadeloze romantiek.
Genadeloze romantiek.
Enrique Zabala
Enrique Zabala:
"Born in 1967, Valencia, Spain
.PNG)
Las Vegas, Rangali Series. A Statement.
Las Vegas is surrounded by a bleak landscape—the Desert—where death is all that can be expected. In Rangali, in the Maldives, this immediate hostility is embodied by the Ocean. Both Las Vegas and Rangali are places where the most dangerous, risk-filled landscape directly borders the most favourable, pleasant environment, designed and built as a place where the vanquishing class can pay for peace of mind, for feeling protected and worry-free, for being without fears, while faced by the unfavourable, and in this case immediate, outer landscape.
.PNG)
.PNG)
.PNG)
.PNG)
Nothing to worry about, nothing to build, nothing to alter, nothing to fight against. Those who pay to cease being alert appear stunned, relaxed. They know they are safe in the eye of the hurricane. In the Maldives, this hurricane’s eye can only be grandiose. The landscape becomes an implausible optical effect by revealing itself as fully analogous to its graphic portrayals in the mass-media and in travel agency brochures. Those who return from a trip to the Maldives do not show any photos—What’s the use? We know the story. The images captured by visitors are a lesson or a demonstration: impossible to approach the subject other than as a post-card, as a photograph from a travel catalogue; no room for anything different, for improvisation or specific interventions; no hidden alleys or unexplored perspectives. Everything is given to us ready-made, definitive and predictable, already built and apparently indestructible. The number of focal points on the island, from which every “noteworthy site” can be seen, is limited and is conditioned by the system of roads and beaches. Nothing to translate, nothing to reformulate, a mirage. Both Rangali and Las Vegas are forgeries, ever-hated by those who miss the outdated criteria of authenticity.
In painting, realism is very easy, and so is the most extreme abstraction. I can reproduce anything, and I can do it very faithfully, as a camera would, avoiding any filter, any improvement or intervention. Despite their position as theoretical extremes, photo-realism and monochrome painting share a ceremonial taste for lethargy, for what is easy, for what doesn’t need to be interpreted or corrected, the mechanical, the industrial, for what turns us into a tool. In those two genres, both the process and the result can only be slushy and sticky, precise, gridded: we know it by heart, we have seen it ad nauseam. We could point to a certain continuity between mechanically painting a copy of a photograph and producing a flat monochrome surface. Two extremes that seem to converge.
I strap my camera around my shoulder, I let it hang by my hip, with a remote shutter release. I play the role of a neurotic, impotent prowler. This is Rangali. The Ocean is a few metres away, in the background, behind an artificial beach, strange and murky like the mossy marble slab of a grave. Here rises the extreme work of man, which feeds on men. There rises the primal landscape, devourer of men. Two extremes copulating. Like the tombstone and the grave. Through the camera lens, my character captures images analogous to those delivered by the ever-unexpected mirror on the column of a shopping mall; images of other bodies, or one’s body, this time immersed in the dialectics of the other, of the double. In those encounters, my character takes on the appearance of somebody who seeks to be liberated from initiative and anxiety, to surrender to the dominance of what is easy, and to be humiliated through the contemplation of the specific fragility of the sterile.
Each painting conceals a bomb behind its stretcher. That’s why I expect the viewer will not feel comfortable. It is not a game, it is not a question of finding anything that may lie in the painting. The paintings in the Maldives series speak the dangerous kitsch language characteristic of the taste of a certain social class. The members of this social class appear on the paintings, they will see themselves reflected like in a mirror, static, like effigies of themselves. The appear relaxed and happy, like a tragic summary. In some way, they don’t know what the non-happy think, their exclusiveness has taken them too far.
I have used two kinds of canvas in this series. One absorbs the paint more than the other, and the former lacks the dazzling white primer of the latter. The least absorbing one forces painting by jerky strokes, while the white primer makes the brush slide in a more flowing manner. I paint mechanically, like a brainless person. I invent games to stay alert, to keep my attention on the canvas during the painting process. I can paint and consider definitively finished some areas the size of a typing sheet of paper, that are far apart, while the rest of the canvas remains empty. I can make a grid on one or two canvases and pretend that I paint the pictures following a geometric pattern. I can paint the canvas like someone who writes a story, from left to right and from top to bottom. Anything to avoid the tremendous anxiety I feel from painting like a machine.
The videos that accompany my series set a course, that of rejecting the present, the course that protects us from our worst fears and makes us follow in the footprints of an uncertain order. My character carries out disciplined crossings, without needing to pause, without intending to penetrate the world, deliberately omitting crossroads and options. They are obsessive hikes, similar to those of Harry Dean Stanton in Paris, Texas, or those of Burt Lancaster in The Swimmer. Animals without a way out, social corpses stripped of any prestige that run away from the need for action, thanks to an excessive task that places them far from turbulence. These strolls always border the danger zone, the Ocean, that no-man’s-land where a naked, persistent immersion would lead to death. The perimeter of Rangali Island can be walked in half an hour, like most of the Maldive Islands. "
Enrique Zabala
.PNG)
.PNG)
.jpg)
.jpg)
.PNG)
Las Vegas, Rangali Series. A Statement.
Las Vegas is surrounded by a bleak landscape—the Desert—where death is all that can be expected. In Rangali, in the Maldives, this immediate hostility is embodied by the Ocean. Both Las Vegas and Rangali are places where the most dangerous, risk-filled landscape directly borders the most favourable, pleasant environment, designed and built as a place where the vanquishing class can pay for peace of mind, for feeling protected and worry-free, for being without fears, while faced by the unfavourable, and in this case immediate, outer landscape.
.PNG)
.PNG)
.PNG)
.PNG)
Nothing to worry about, nothing to build, nothing to alter, nothing to fight against. Those who pay to cease being alert appear stunned, relaxed. They know they are safe in the eye of the hurricane. In the Maldives, this hurricane’s eye can only be grandiose. The landscape becomes an implausible optical effect by revealing itself as fully analogous to its graphic portrayals in the mass-media and in travel agency brochures. Those who return from a trip to the Maldives do not show any photos—What’s the use? We know the story. The images captured by visitors are a lesson or a demonstration: impossible to approach the subject other than as a post-card, as a photograph from a travel catalogue; no room for anything different, for improvisation or specific interventions; no hidden alleys or unexplored perspectives. Everything is given to us ready-made, definitive and predictable, already built and apparently indestructible. The number of focal points on the island, from which every “noteworthy site” can be seen, is limited and is conditioned by the system of roads and beaches. Nothing to translate, nothing to reformulate, a mirage. Both Rangali and Las Vegas are forgeries, ever-hated by those who miss the outdated criteria of authenticity.
In painting, realism is very easy, and so is the most extreme abstraction. I can reproduce anything, and I can do it very faithfully, as a camera would, avoiding any filter, any improvement or intervention. Despite their position as theoretical extremes, photo-realism and monochrome painting share a ceremonial taste for lethargy, for what is easy, for what doesn’t need to be interpreted or corrected, the mechanical, the industrial, for what turns us into a tool. In those two genres, both the process and the result can only be slushy and sticky, precise, gridded: we know it by heart, we have seen it ad nauseam. We could point to a certain continuity between mechanically painting a copy of a photograph and producing a flat monochrome surface. Two extremes that seem to converge.
I strap my camera around my shoulder, I let it hang by my hip, with a remote shutter release. I play the role of a neurotic, impotent prowler. This is Rangali. The Ocean is a few metres away, in the background, behind an artificial beach, strange and murky like the mossy marble slab of a grave. Here rises the extreme work of man, which feeds on men. There rises the primal landscape, devourer of men. Two extremes copulating. Like the tombstone and the grave. Through the camera lens, my character captures images analogous to those delivered by the ever-unexpected mirror on the column of a shopping mall; images of other bodies, or one’s body, this time immersed in the dialectics of the other, of the double. In those encounters, my character takes on the appearance of somebody who seeks to be liberated from initiative and anxiety, to surrender to the dominance of what is easy, and to be humiliated through the contemplation of the specific fragility of the sterile.
Each painting conceals a bomb behind its stretcher. That’s why I expect the viewer will not feel comfortable. It is not a game, it is not a question of finding anything that may lie in the painting. The paintings in the Maldives series speak the dangerous kitsch language characteristic of the taste of a certain social class. The members of this social class appear on the paintings, they will see themselves reflected like in a mirror, static, like effigies of themselves. The appear relaxed and happy, like a tragic summary. In some way, they don’t know what the non-happy think, their exclusiveness has taken them too far.
I have used two kinds of canvas in this series. One absorbs the paint more than the other, and the former lacks the dazzling white primer of the latter. The least absorbing one forces painting by jerky strokes, while the white primer makes the brush slide in a more flowing manner. I paint mechanically, like a brainless person. I invent games to stay alert, to keep my attention on the canvas during the painting process. I can paint and consider definitively finished some areas the size of a typing sheet of paper, that are far apart, while the rest of the canvas remains empty. I can make a grid on one or two canvases and pretend that I paint the pictures following a geometric pattern. I can paint the canvas like someone who writes a story, from left to right and from top to bottom. Anything to avoid the tremendous anxiety I feel from painting like a machine.
The videos that accompany my series set a course, that of rejecting the present, the course that protects us from our worst fears and makes us follow in the footprints of an uncertain order. My character carries out disciplined crossings, without needing to pause, without intending to penetrate the world, deliberately omitting crossroads and options. They are obsessive hikes, similar to those of Harry Dean Stanton in Paris, Texas, or those of Burt Lancaster in The Swimmer. Animals without a way out, social corpses stripped of any prestige that run away from the need for action, thanks to an excessive task that places them far from turbulence. These strolls always border the danger zone, the Ocean, that no-man’s-land where a naked, persistent immersion would lead to death. The perimeter of Rangali Island can be walked in half an hour, like most of the Maldive Islands. "
Enrique Zabala
.PNG)
.PNG)
.jpg)
.jpg)
Cd-boekje met Wildersprent in Duitsland vernietigd - muziek - VK
Cd-boekje met Wildersprent in Duitsland vernietigd - muziek - VK: PVV-leider Geert Wilders reageerde dinsdag met afschuw op het schilderij, waarop hij samen met de Noorse massamoordenaar Breivik en Adolf Hitler is afgebeeld. Zanger Bennie Jolink van Normaal maakte het kunstwerk omdat hij zich al jaren ergert aan het populisme."
Ik ook.
Sperma maakt vrouwen slimmer en vrolijker
Sperma maakt vrouwen slimmer en vrolijker: Het mannelijke zaad heeft een gunstige invloed op de intelligentie en het gemoed van vrouwen, zo staat in een nieuw boek te lezen. Sperma bevat immers een reeks chemische stoffen die, zo wijst onderzoek uit, depressie tegengaan en de ..."
Todat je AIDS hebt, ook van die verkrachter waarvan je maar niet zwanger raakte.
Todat je AIDS hebt, ook van die verkrachter waarvan je maar niet zwanger raakte.
Van der Staaij krijgt bewaking na uitlatingen verkrachting
Van der Staaij krijgt bewaking na uitlatingen verkrachting: SGP-lijsttrekker Kees van der Staaij heeft dinsdag persoonlijke bewaking gekregen. Dit gebeurde nadat de politicus zware kritiek over zich heen kreeg nadat hij in een interview met RTL uitlatingen deed over abortus en beweerde dat vrouwen ..."
Dit is nederland 2012: hoe meer onzin je als politicus uitkraamt, hoe meer bewaking je krijgt.
en:
Vlaams parlementslid roept op tot ‘neerleggen’ Michelle Martin:
De Vlaamse volksvertegenwoordiger Jurgen Verstrepen heeft vanavond opgeroepen tot het “neerleggen” van Michelle Martin, de vandaag vrijgekomen ex-echtgenote van kindermoordenaar Marc Dutroux. Lees verder
"
In Belgie kraamt het halve volk onzin en worden de criminelen beschermd.
Dit is nederland 2012: hoe meer onzin je als politicus uitkraamt, hoe meer bewaking je krijgt.
en:
Vlaams parlementslid roept op tot ‘neerleggen’ Michelle Martin:
De Vlaamse volksvertegenwoordiger Jurgen Verstrepen heeft vanavond opgeroepen tot het “neerleggen” van Michelle Martin, de vandaag vrijgekomen ex-echtgenote van kindermoordenaar Marc Dutroux. Lees verder
"
In Belgie kraamt het halve volk onzin en worden de criminelen beschermd.
Veel minder leven op aarde
Veel minder leven op aarde:
De totale hoeveelheid biomassa - en daarmee leven - op aarde is met 30 procent verlaagd. Eerder werd een rekenfout gemaakt.
De totale hoeveelheid biomassa - en daarmee leven - op aarde is met 30 procent verlaagd. Eerder werd een rekenfout gemaakt.
Documentaire: voor altijd jong
Documentaire: voor altijd jong:
Zijn wij de laatste generatie die nog zal sterven?
Over vijftig jaar is er het moment dat de medische wetenschap onze leeftijd kan oprekken tot 150 jaar, geloven zelfs meer conservatieve geneeskundigen. In deze documentaire van de BBC een reis in de verdere toekomst.
Aubrey de Grey en Ray Kurzweil geloven van wel, en hopen dat het tempo van wetenschappelijke ontdekkingen zo hoog wordt dat mogelijk ook mensen van middelbare leeftijd., zoals zijzelf, nog kunnen ontsnappen aan Magere Hein.
Zijn wij de laatste generatie die nog zal sterven?
Over vijftig jaar is er het moment dat de medische wetenschap onze leeftijd kan oprekken tot 150 jaar, geloven zelfs meer conservatieve geneeskundigen. In deze documentaire van de BBC een reis in de verdere toekomst.
Aubrey de Grey en Ray Kurzweil geloven van wel, en hopen dat het tempo van wetenschappelijke ontdekkingen zo hoog wordt dat mogelijk ook mensen van middelbare leeftijd., zoals zijzelf, nog kunnen ontsnappen aan Magere Hein.
Americana Series : by Shepard Fairey / Blog / Tumblr
Americana Series : by Shepard Fairey / Blog / Tumblr: 
This Land is Your Land
High Flying Bird
Get a Job
Gallows Pole
Wayfarin Stranger
Clementine
Jesus Chariot
Travel on
Oh Susanna
God Save The Queen
Americana Series : by Shepard Fairey / Blog / Tumblr
This Land is Your Land
High Flying Bird
Get a Job
Gallows Pole
Wayfarin Stranger
Clementine
Jesus Chariot
Travel on
Oh Susanna
God Save The Queen
Americana Series : by Shepard Fairey / Blog / Tumblr
Abonneren op:
Posts (Atom)