Lieve engel, misschien ben ik wel kortzichtig over je geweest.
En hoe deden we 14 jaar gleden het sociale aspect van internet, toch niet zoals nu ?
En dat uitgaan gaf me ook alleen maar een platte kijk op situaties,
die ik eigenlijk nooit eerder had.
Ik weet niet hoe het verder zal gaan, maar ik heb wel geleerd dat
dat je nooit een barkeeper moet vertrouwen.
Ik denk dat ik mijn diepere gevoelens voor je, die me 14 jaar aan de gang hielden,
nu wel kan doorzien.
Eigenlijk raar, ik wilde altijd mijn liefde voor je bewijzen
maar kon de kans nooit nemen en de hoop nooit laten liggen zonder dichtbij te moeten liegen of ver weg te moeten veinzen.
De pijn, het vertrouwen, de fantasie, het dom en banale opties in mijn zoektocht, de te grote liefde, het gemis, het willen delen, eigenlijk het komen en
jou helemaal.
Je zwijgt en zwijgt, terwijl je stem zo zoet is.
Zelfs nu.
Tegen mij gepraat hebben moet dus jou grote spijt zijn.
Terwijl jou lieve praat mijn enige geluk was op deze aardkloot.
Maar is de fout niet die iedereen maakt dat wel er online mee kunnen kletsen al kunnen we die offline niet winnen?
En dat we dan denken dat het offline best toch ook kan omdat ze er mee kletsten ?
En dat blijkt dan toch niet te gaan
En dat het zeer je dan iets staat te vertellen waardoor het zelfs online niet meer kan.
En dat dat hele internet geen enkel verschil heeft gemaakt in het sociale resultaat.
Dus stel ik voor om alle internetcafes te bannen.
