Grotere ongelijkheid en strenger straffen hebben alles met elkaar te maken - Sociale Vraagstukken - TROUW: "Kon een brandkastkraker begin jaren '70 nog op grote publieke sympathie rekenen, nu is de boef bij wijze van spreken al veroordeeld voordat de rechter heeft gesproken. De achtergrond van deze verschuiving én van het strengere strafklimaat in Nederland, wordt gevormd door de grotere machtsverschillen.
Bij de opening van het Landelijk Bureau Slachtofferhulp in december 1985 legde de toenmalige staatssecretaris van Justitie Virginie Korte-van Hemel de sleutel van het gebouw op een weegschaal, waarmee ze symbolisch het gewicht van de slachtoffers verzwaarde en dat van de daders verlichtte. Deze handeling bleek van grote betekenis voor wat zou volgen. Vóór december 1985 werden misdadigers vaak welwillend bejegend en bestond er weinig aandacht voor slachtoffers. Vanaf het 'sleutelmoment' is dat precies andersom. Mede door deze ontwikkeling is er bovendien de neiging ontstaan om overal slachtoffers te ontwaren."
'via Blog this'
Het is wachten op de eerste onschuldig veroordeelde, die al aan het kruis werd genageld voordat hij de misdaad kon plegen, om een nieuwe kentering teweeg te brengen. Want het strafsysteem is nog niet 100% waterdicht wat zulks betreft, en er bestaan mensen die meermaals onschuldig veroordeeld zijn. Vrouwe justitia veroordeelt niet mensen, maar rechtsartikelen veroordelen mensen. Iedereen vind zichzelf algauw slachtoffer van een al dan niet bekende crimineel. En ieder onguur type is algauw slachtoffer van criminalisering. De esthetisering van de veroordeling is dus in volle gang, en het eerste slachtoffer is de onschuld. Wat eigenlijk nodig is is een veroordeling van de esthetisering van de veroordeling, maar daar kan niemand zich aan wagen. Zelfs de vrouwelijke rechter die me tot 100 jaar dwangarbeid veroordeelde in de zoutmijnen omdat er afval op straat lag waar ik liep en ik nooit had moeten oprapen, deed zulks alleen maar om een voorbeeld te stellen en niets haar politieke carriere bij de UN in de weg mocht staan, en begint het nederlands rechtsysteem steeds meer op een loterij zoals het amerikaans rechtssyteem te lijken. Ik wil op deze wijze dan ook iedereen bedanken voor de steunbetuigingen aan het showproces en vooral mijn linkse makkers die de rechter net zo geweldig vonden als hun bier. En aangezien de PVV meer rechters als Roland Freisler wil hebben we nog een lange weg te gaan.
Waar onze samenleving dan vooral behoefte aan lijkt te hebben is een hernieuwde nationale geestelijke gezondheid die niet is verziekt met geouwehoer van slachtoffers en daders over een misdrijf waartegen niet te wapenen is. Wellicht was het executeren van zowel dader(s) als slachtoffer(s) in het germaanse of romeinse recht een vergeten optie in al hun botte wraakzucht.
