"Nederland deelt zichzelf sociaal en cultureel in tweeën. Er is een groeiende groep van hoogopgeleiden die ‘open’ denken over Europa en migratie, en die het liefst met elkaar omgaan. De laagopgeleiden delen met elkaar het wantrouwen over politiek, een gebrekkig zelfvertrouwen en het gevoel dat hun sociaal-economische positie bedreigd wordt door de Europese eenwording en de globalisering.
Dat is de belangrijkste uitkomst van tien ‘verkenningen’ die de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) en het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) vandaag presenteren in een boek: ‘Gescheiden Werelden?’.
"
'via Blog this'
Nadat ik begin jaren '80 de Havo had gedaan vond mijn laagopgeleide moeder het beter dat ik ging werken ipv. doorstuderen en werd ik gedwongen om tijdens de crisis aan de lopende band te gaan staan om huurpenningen op te hoesten. Status was toen immers onbelangrijk. Het GAB vroeg alleen maar wat ik voor werk had gedaan en bleef me die kant uit duwen. Het geluk wilde dat er een elitair clubje van hoog opgeleide links radicalen gelijk gestemde was waar ik mee kon optrekken. Ondertussen bleef ik als uitzendkracht van baantje naar baantje hoppen en waren al mijn collegas in magazijn- en produktiewerk laag opgeleiden die eigenlijk in een papegaaienkooi hoorden. Her en der nog wat omscholingen op laag nivo en na 20 jaar was er eindelijk dankzij de komst van de PC die baan van de gemeente waarmee ik uit de armoedeval kon komen met maar een nadeel: het was een verzamelbak voor kanslozen die moesten werken aan hun papegaai.
En de pech wil dat ongeveer tegelijkertijd het links-elitair clubje zichzelf ophief.
Na 10 jaar voor de gemeente in de meest uitzichtloze baantjes te hebben gewerkt met de meest miserabele communicatie die men maar kan voorstellen waardoor men zich meer buitengesloten voelde dan als uitzendkracht, belandde ik door toeval in een omscholing tot procesoperator dat wegens de crisis van 2008 niet tot een baan leidde. En hop ik weer tussen de laagopgeleiden van werk naar werk waar kapotwerken nu het devies is, tot de robots komen waarmee ze mijn zonnekoning alweer te grazen nemen.
Dit heb ik dan allemaal met eigen handen opgebouwd, al zal de aangeleerde afgunst mijn verdienste nooit erkennen. Laagopgeleiden geven evenzo niet veel om status, vooral niet als het niet dezelfde status is als hun eigen.(1)
Inderdaad ook geen tweedeling voor generatie Nix. En de papegaai is dood.
