De eerste schokgolven (of hype) rond “cable-gate” en wikileaks ebben langzaam weg. Met slechts een teleurstellende 2% van het totaal aan Amerikaanse diplomatisch schriftverkeer openbaargemaakt, is de concentratieboog van publiek en media kennelijk verbruikt. Uit de “cables” volgen geen grote schandalen of grote gevolgen (het onder druk zetten van Wouter Bos inzake Afghanistan) en de “grote vijf”, de vijf kranten die als eerste de cables ter beschikking gesteld werden, hebben min-of-meer interesse verloren. Of zij wachten af. Alleen het Noorse Aftenposten blijft stug en gretig cables publiceren, en toont, moedwillig, onverschillig of dommig, precies het probleem tussen wikileaks, de mainstream media en de cables. De krant “cherrypickt” wel erg, erg opvallend. Dan zijn er nog de “Palestine Papers”, een nieuwe lek van verschillende Palestijnse documenten over de vredesonderhandelingen met Israël (van 1999 tot 2010) met een vernietigende uitwerking op de geloofwaardigheid van het Palestijnse kamp. Een wel erg goed getimede “openbaring”.
woensdag 26 januari 2011
Leak-Krieg
Leak-Krieg: "