Op de redactie mijmerden we laatst weg bij de gedachte aan vroeger tijden: die van vóór internet. Toen we nog de deur uit moesten om toegang te krijgen tot informatie, in plaats van een ‘Googletje’ te doen. Toen we nog singles kochten, in plaats van te grasduinen op Spotify.
Jongstgediende Sean keek er glazig bij toen we onze eerste lp’s en cd’s opsomden. Toen we hem naar zijn ‘eerste’ vroegen, bleef het eerst een tijdje stil en daarna vroeg hij zich peinzend af of het zo de generaties na ons zou vergaan: geen idee meer hebben van je eerste single of album, simpelweg omdat je er geen enkele moeite voor hebt gedaan. Wanneer je nu iets het luisteren waard vindt, draai je de boel op Spotify tot je het weer zat bent. Het daadwerkelijk willen bezitten verliest het van toegang hebben. En daarmee wordt muziek vluchtiger. Ik denk dat hij gelijk heeft. Sterker nog, die verschuiving van bezit naar toegang begeeft zich op veel meer terreinen dan de voor de hand liggende zoals boeken, tijdschriften en cd’s.
Softwarearchitect Brad Templeton schetste onlangs tijdens Nederlands eerste Singularity University Event in Rotterdam hoe ook de auto aan ‘hebben-factor’ verliest. In de toekomst bezitten we geen auto meer, maar rijden er onbemande, elektrische bolides rond. Die laden zichzelf op en wachten tot ze een seintje krijgen van een ‘klant’. Ze stoppen netjes voor je deur, zetten je af op de plek van bestemming en wachten tot de volgende oproep. Daar komt geen chauffeur meer bij kijken. Auto’s in een cloud, dus eigenlijk. Ik kijk ernaar uit.
Maar hoe staan we er anno nu eigenlijk voor? Heb je nog een auto voor de deur nodig om het snelst op je bestemming te zijn? Of ben je sneller met je smartphone als dirigent en toegang tot meerdere vervoersvormen? Dat test journalist Mark van Baal in KIJK 5/2012 in een wedstrijd in vijf etappes. Hij gewapend met een smartphone, zijn tegenstander met een Golf GTI.
Mijn andere persoonlijke favoriet in dit nummer: het artikel van Rik Peters over wat hij noemt ‘de datalimiet’. Hoe vrij is het internet nou eigenlijk? De conclusies zijn ontluisterend.
Beeld: Studio 5982
Jongstgediende Sean keek er glazig bij toen we onze eerste lp’s en cd’s opsomden. Toen we hem naar zijn ‘eerste’ vroegen, bleef het eerst een tijdje stil en daarna vroeg hij zich peinzend af of het zo de generaties na ons zou vergaan: geen idee meer hebben van je eerste single of album, simpelweg omdat je er geen enkele moeite voor hebt gedaan. Wanneer je nu iets het luisteren waard vindt, draai je de boel op Spotify tot je het weer zat bent. Het daadwerkelijk willen bezitten verliest het van toegang hebben. En daarmee wordt muziek vluchtiger. Ik denk dat hij gelijk heeft. Sterker nog, die verschuiving van bezit naar toegang begeeft zich op veel meer terreinen dan de voor de hand liggende zoals boeken, tijdschriften en cd’s.
Softwarearchitect Brad Templeton schetste onlangs tijdens Nederlands eerste Singularity University Event in Rotterdam hoe ook de auto aan ‘hebben-factor’ verliest. In de toekomst bezitten we geen auto meer, maar rijden er onbemande, elektrische bolides rond. Die laden zichzelf op en wachten tot ze een seintje krijgen van een ‘klant’. Ze stoppen netjes voor je deur, zetten je af op de plek van bestemming en wachten tot de volgende oproep. Daar komt geen chauffeur meer bij kijken. Auto’s in een cloud, dus eigenlijk. Ik kijk ernaar uit.
Maar hoe staan we er anno nu eigenlijk voor? Heb je nog een auto voor de deur nodig om het snelst op je bestemming te zijn? Of ben je sneller met je smartphone als dirigent en toegang tot meerdere vervoersvormen? Dat test journalist Mark van Baal in KIJK 5/2012 in een wedstrijd in vijf etappes. Hij gewapend met een smartphone, zijn tegenstander met een Golf GTI.
Mijn andere persoonlijke favoriet in dit nummer: het artikel van Rik Peters over wat hij noemt ‘de datalimiet’. Hoe vrij is het internet nou eigenlijk? De conclusies zijn ontluisterend.
Beeld: Studio 5982
