Meer exemplaren dan de bijbel, de Harry Potter cyclus en het Rode Boekje. Het boek Regenesis: How Synthetic Biology Will Reinvent Nature and Ourselves, zal pas 2 oktober 2012 uitkomen maar bestaat nu al in tientallen miljarden kopieën. Hoe bereik je als auteur een drie maal zo grote oplage als de top-100 best verkochte boeken aller tijden? Antwoord: je vertaalt je boek in de chemische letters die DNA uitmaken en de bacteriën die het DNA dragen, gaan zich vlijtig vermenigvuldigen. Smokkel je voortaan je bibliotheek als bacteriekolonie mee?
Jaar aan werelddata in vier gram DNA
Auteur George Church en zijn collega’s vertaalden het boek in DNA. Een gemiddeld boek bestaat uit 100.000 woorden, dus rond een miljoen bytes (1 MB), die op hun beurt weer rond twee miljoen baseparen vertegenwoordigen – de grootte van het genoom van een gemiddelde bacterie. Hierbij bereikte de groep de hoogste dichtheid van informatieopslag (meeste bytes per gram) ooit. Per kubieke millimeter wordt zo 5,5 petabyte opslag mogelijk. Dit is zo dicht dat de totale hoeveelheid informatie die in één jaar geproduceerd wordt, in slechts vier gram DNA opgeslagen kan worden. Aanvullend voordeel is dat DNA niet alleen erg dicht is,maar ook bij kamertemperatuur intact blijft. De alternatieven vereisen vaak zeer lage temperaturen of kostbare apparatuur. De auteur wilde oorspronkelijk bij elk boek een aantal bacteriën met de boek-code leveren maar besloten hier om ethisch redenen (voorkomen verspreiding genetisch gerecombineerde bacteriën in de omgeving) toch vanaf te zien.
Wel kost het nog veel tijd om DNA uit te lezen. Verwacht dus voorlopig geen DNA-lezer in plaats van een harde schijf (al worden DNA sequencers steeds sneller en betaalbaarder).
Levend archief
Voor lange-termijn opslag is DNA wel heel interessant. Je zou bijvoorbeeld kunnen denken aan een DNA archief waarin we de complete menselijke geschiedenis opslaan. En die inbouwen in een overal aanwezig en onuitroeibaar organisme, een kakkerlak bijvoorbeeld. Dan zullen eeuwen nadat we ons als mensheid hebben uitgeroeid, nog steeds kakkerlakken rondlopen met de menselijke geschiedenis als ballast in hun DNA.
DNA-boodschap van aliens?
Wat me, ik ben in de stemming, op de volgende visionaire gedachte brengt. Wat als een uitgestorven beschaving, of buitenaardse bezoekers, die boodschap in het DNA hebben achtergelaten van een overal aanwezige soort? Wat als die soort een bepaalde veelzijdige, nieuwsgierige en uitgesproken hebberige apensoort is, die nu zelfs tot op Antarctica voorkomt?
Bron
George M. Church, Yuan Gao, Sriram Kosuri, Next-Generation Digital Information Storage in DNA, Science, 2012, DOI: 10.1126/science.1226355
