We beschikken in Nederland over overvloedige ertsmijnen. Ze hebben alleen een grappige naam: vuilnisstortplaatsen. Nu is er een revolutionaire techniek in ontwikkeling om de enorme hoeveelheid grondstoffen die hierin besloten ligt, te ontsluiten en bovendien onze energieproblemen in de winter op te lossen. Waar wachten we op?
De plasmascheider zet huishoudelijk afval om in bruikbare grondstoffen en energie. De oplossing voor ons afvalprobleem, zo lijkt het. Bron/(c): Plasma Waste Recycling
Atomen, we hebben het hier op Visionair al vaker gezegd, zijn in feite legoblokjes. Het verschil tussen een diamant en een even zware brok houtskool, of tussen een berg woestijnzand en een luxueuze villa, is de manier waarop de atomen zijn gerangschikt. Trek de atomen uit elkaar, plak ze op de gewenste manier aan elkaar en je kan maken wat je wilt. In feite vormen de meest voorkomende atoomsoorten, zoal koolstof, zuurstof, waterstof, stikstof, aluminium, ijzer en silicium – ook vaak de meest interessante uitgangsmaterialen. Het gehele afvalprobleem komt dus neer op de vraag: hoe bevrijden we atomen uit afval en zetten we ze om in een bruikbare vorm?
Hoe werkt de plasmascheider?
Bij hogere temperaturen vallen moleculen uit elkaar. Complexe organische verbindingen degenereren al bij kamertemperatuur, boven de vierhonderd graden vallen zelfs eenvoudige organische moleculen uit elkaar. Boven de tweeduizend graden valt water uiteen in waterstof en zuurstof. Het molecuul dat nog het langste intact blijft, koolmonoxide, valt uiteen boven de 3870 graden. Boven deze temperaturen valt alles uiteen in atomen, een gloeiend hete damp. Maak de temperatuur maar hoog genoeg en alle afval wordt gereduceerd tot gas. Het principe van de verbrandingsoven, al is deze beperkt tot 1200 graden. De verbrandingsoven is echter ontworpen om af te rekenen met afval, niet om er specifiek grondstoffen uit te winnen. De plasmascheider is anders. Bij de plasmascheider is alles er op gericht om afval niet alleen te verwijderen, maar ook om er nuttige en waardevolle grondstoffen en energie uit te winnen.
Metaal, slakken en brandstof
Huishoudelijk afval bestaat uit allerlei materialen, waaronder metaalresten, glas en keramiek, plastic, resten organisch materiaal zoals voedsel, leer en katoen etcetera, waaronder beruchte composietmaterialen zoals melkpakken van zowel papier, plastic en metaalfolie, en schoenen bestaande uit leer en kunststof zool etc. Op een vuilstortplaats vormt dit alles een onafzienbare janboel. Het wordt anders als dit alles met elektrische plasmaontladingen wordt “gezapt”. Wat dan ontstaat is een scheiding van de diverse lagen: de zware metalen in vloeibare vorm onderaan, daarboven een laag keramische materialen (slak), waarboven de in gasvorm omgezette vluchtige componenten.
Dit gasmengsel is qua samenstelling welbekend: het zogeheten syngas dat voor de ontdekking van Slochteren als stadsgas werd gebruikt. Het bestaat voornamelijk uit koolmonoxide en waterstofgas. De metalen vormen een waardevol restproduct, de keramische slak kan als bouwmateriaal worden gebruikt. Het syngas kan worden verbrand in een gasturbine (waarmee elektriciteit wordt opgewekt) of worden gebruikt om methanol mee te genereren, dat kan worden opgeslagen of als autobrandstof worden gebruikt.
Bron
Plasma Waste Recycling
