'De neiging armoede als 'eigen schuld' te beschouwen is terug van weggeweest' zei de vrek.

'De neiging armoede als 'eigen schuld' te beschouwen is terug van weggeweest' - opinie - VK:

"Ironisch genoeg liep Amsterdam ook toen voorop. Rond 1600 begon de stad met het opsluiten van landlopers in 'werkhuizen', waar ze dwangarbeid moesten verrichten. Het doet denken aan de nieuwe Participatiewet, waarmee straks tienduizenden werklozen gedwongen worden een zinloze 'tegenprestatie' te verrichten. De Amsterdamse Dienst Werk en Inkomen experimenteert al met vormen van dwangarbeid, zoals het verwijderen van nietjes.

Zo keert de geschiedenis terug. Terwijl wetenschappers uitgebreid hebben aangetoond dat armoede en werkloosheid structurele oorzaken hebben, die slechts worden verergerd door boete en straf, is de neiging armoede als een kwestie van 'eigen schuld' te beschouwen terug van weggeweest. Armoede is een 'fundamenteel karaktergebrek', zeggen steeds meer mensen Margaret Thatcher na.

In werkelijkheid is het zoeken naar een baan zwaar en tijdrovend werk, zeker als je van een schamele uitkering moet leven. De legitimatie van het huidige bezuinigingsbeleid druipt dan ook van cynisme: de overheidstekorten zouden te groot zijn geworden door te hoge uitgaven aan de sociale zekerheid. Niets is minder waar. Juist de op hol geslagen financiële industrie en de structurele disbalans in Europa (handelstekorten in het zuiden, handelsoverschotten in het noorden) vormen de oorzaken van ellende.

Het is mercantilisme in optima forma.
"

'via Blog this'

Het is nooit de luiheid geweest, want tot werken zijn de armen altijd gedwongen alleen al door honger, maar de heersende onverschilligheid die elke diefstal onder elk voorwendsel mogelijk maakte. De apathie tegen het modern vooroordelen is ook een karaktertrek van armoede, racisme zelf is een karaktertrek van de middenstand. En met vooroordelen reken ik elke vorm van discriminatie om geldelijk gewin.
De fijngevoeligheid van de elitaire schuldslaven en de lompheid van het onvrije luidruchtige moderne staand werkleger beschuldigen elkaar van de bedrogen deugd voor geld in de onverschillige loterij van vlijt en nauwgezetheid, spaarzaamheid en overleg. De moderne kapitalistische moraal van vrekkigheid, conformisme, oppervlakkigheid, gehoorzaamheid, verbondenheid, egoisme en prestatiegerichtheid zijn de gemeenschappelijke asociale factoren die heden ten dage globaal geexploiteerd worden, met de slaap als enige verschil. Het verschil tussen exploitant en geexploiteerde is altijd de armoede in een dwangverhouding. De uitbuitingsgraad bepaalt hun vervreemding en noemen dat nu zelfs participatie, en de door de machine geschapen vrije tijd levert dus weer tijd op voor arbeid, al is het een voorgeschreven baan zonder perspectief of scholing en waar collegialiteit onhandig voor is. En waar in de kantine de geeuwhonger de ambitie voorbij loopt met slapeloos, in iedere permutatie van de belediging. En er niets geregeld krijgt.