Planten zijn onderling in een continue strijd verwikkeld om een plekje te bemachtigen in de warme zon. Maar hoe weet een plant dat hij harder moet groeien wanneer hij in de schaduw van zijn concurrentie belandt?
Tussen planten is een soort permanente Koude Oorlog gaande. Hierbij is geen sprake van een wapenwedloop, maar een groeiwedloop. Want wanneer planten het ‘hoogst’ staan, krijgen ze dubbel profijt: voldoende zonlicht voor fotosynthese en dankzij hun schaduw blijft de concurrentie letterlijk onder hen. Maar hoe weten de verliezers dat ze in dat geval een tandje bij moeten zetten? Biologen van het Salk Institute (Californië, Verenigde Staten) hebben ontdekt dat een eiwit ervoor zorgt dat de groeiwedloop een wedloop blijft.
Het eiwit in kwestie heet phytochrome interacting factor 7, voor het gemak afgekort als PIF7. PIF7 werkt als een soort boodschapper tussen de lichtgevoelige cellen van de plant en het plantenhormoon auxine. Wanneer een plant door middel van een verandering in de golflengte van het licht ‘voelt’ dat het zich in de schaduw bevindt, zorgt PIF7 ervoor dat het hormoon auxine een signaaltje afgeeft aan de stam of stengel om te groeien.
Maar wanneer zo’n plant langere tijd in de schaduw blijft, is de kans groot dat hij eieren voor zijn geld kiest en relatief vroeg gaat bloeien. Dit is een laatste redmiddel van de plant, om nakomelingen te maken die wellicht wél een kans hebben om op een zonnige plek te groeien. In de landbouw is dit geen wenselijk verschijnsel, want zo’n plant levert hierdoor uiteraard minder op. “Nu we weten dat PIF7 in combinatie met auxine zorgt voor de groei van planten, hebben we de mogelijkheid om nieuwe gewassen te ontwikkelen die dichter op elkaar kunnen staan – en dus met dezelfde hoeveelheid grond meer voedsel opleveren”, zegt verantwoordelijk onderzoeker Joanne Chory.
Bronnen: Genes and Development, Salk Institute
Beeld: abbynormy/CC BY-2.0
Men kan het auxine ook vervangen door testosteron, hierdoor zal de plant elk wezen dat zijn zonlicht blokkeert, ook de langslopende olifant, stante pede verslinden.
Tussen planten is een soort permanente Koude Oorlog gaande. Hierbij is geen sprake van een wapenwedloop, maar een groeiwedloop. Want wanneer planten het ‘hoogst’ staan, krijgen ze dubbel profijt: voldoende zonlicht voor fotosynthese en dankzij hun schaduw blijft de concurrentie letterlijk onder hen. Maar hoe weten de verliezers dat ze in dat geval een tandje bij moeten zetten? Biologen van het Salk Institute (Californië, Verenigde Staten) hebben ontdekt dat een eiwit ervoor zorgt dat de groeiwedloop een wedloop blijft.
Het eiwit in kwestie heet phytochrome interacting factor 7, voor het gemak afgekort als PIF7. PIF7 werkt als een soort boodschapper tussen de lichtgevoelige cellen van de plant en het plantenhormoon auxine. Wanneer een plant door middel van een verandering in de golflengte van het licht ‘voelt’ dat het zich in de schaduw bevindt, zorgt PIF7 ervoor dat het hormoon auxine een signaaltje afgeeft aan de stam of stengel om te groeien.
Maar wanneer zo’n plant langere tijd in de schaduw blijft, is de kans groot dat hij eieren voor zijn geld kiest en relatief vroeg gaat bloeien. Dit is een laatste redmiddel van de plant, om nakomelingen te maken die wellicht wél een kans hebben om op een zonnige plek te groeien. In de landbouw is dit geen wenselijk verschijnsel, want zo’n plant levert hierdoor uiteraard minder op. “Nu we weten dat PIF7 in combinatie met auxine zorgt voor de groei van planten, hebben we de mogelijkheid om nieuwe gewassen te ontwikkelen die dichter op elkaar kunnen staan – en dus met dezelfde hoeveelheid grond meer voedsel opleveren”, zegt verantwoordelijk onderzoeker Joanne Chory.
Bronnen: Genes and Development, Salk Institute
Beeld: abbynormy/CC BY-2.0
Men kan het auxine ook vervangen door testosteron, hierdoor zal de plant elk wezen dat zijn zonlicht blokkeert, ook de langslopende olifant, stante pede verslinden.
