Stel, om welke reden dan ook stort de beschaving zoals we die kennen in. Dit is in het verleden meermaals gebeurd. Denk aan hoe het met de Maya’s, het Romeinse Rijk en de Harappa-beschaving is afgelopen. Hoe kunnen we er voor zorgen dat we niet opnieuw een misschien wel permanente donkere middeleeuwen moeten doorstaan?
In de Mad Max-filmserie is de aarde getroffen door een ramp. De beschaving valt langzaam terug tot een middeleeuws niveau als het ene apparaat na het andere het opgeeft.
Herstarten vanaf dag nul
Ons economische ecosysteem is buitengewoon kwetsbaar. Onze technologie kan alleen werken omdat deze wordt omringd door andere technologie. Aan een iPod heb je bijvoorbeeld niet zoveel zonder internet, energiecentrales en muziekopnameapparatuur. Haal maar voldoende van deze ondersteunende apparatuur weg en het hele systeem valt in elkaar. Een aanvullend probleem is dat er door de steeds toenemende efficiency en globalisering nauwelijks meer backup is. Verschillende essentiële onderdelen worden maar in één enkele fabriek gemaakt.
Stel, door een grote ramp wordt bijvoorbeeld meer dan negentig procent van de wereldbevolking weggevaagd. Zonder dienstverleners als verkopers kunnen we nog wel, maar fabrieken draaien om de gespecialiseerde technische kennis van operators, onderhoudspersoneel en ingenieurs. Technische kennis is nu ook zo gefragmenteerd, dat het een groot aantal specialisten vereist om een fabriek draaiend te houden. Kortom: wat we al die jaren van economische groei hebben gedaan, is onszelf in een dodo veranderen. Eén asteroïde of vernietigende pandemie en we staan letterlijk in de steentijd omdat oude, lokaal reproduceerbare technieken nu in hoog tempo worden vervangen door nieuwe, die buitengewoon afhankelijk zijn van anderen. Boeken worden vervangen door elektrische opslagmedia die zonder computer niet meer te lezen zijn. Kortom: zou er iets gebeuren waardoor de beschaving ineenstort, dan keren we niet terug naar de negentiende eeuw of zelfs maar de middeleeuwen. Die technieken bestaan nu niet meer. We belanden in de steentijd. Tenzij we nu ingrijpen.
Robuuste techniek
Een eerste oplossing is onze techniek zo ontwerpen dat deze geheel met lokale hulpbronnen kan worden gereproduceerd en gebruikt. Geen elektronische opslagmedia dus maar boeken of eventueel microfiches. Een fiets is een voorbeeld van een vrij eenvoudige, maar toch zeer effectieve robuuste techniek. Met behulp van een draaibank, hoogoventje en rubberfabriek (desnoods massieve banden van een ander materiaal) zijn fietsen te reproduceren.
Verspreiden van kennis
Ook moeten we meer redundantie inbouwen in onze technische kennis.De kennis om om te gaan met geavanceerde apparatuur moet verspreid worden over veel meer mensen dan nu. Ook moeten we proberen techniek zo te construeren dat deze ook door generalisten kan worden toegepast.
Geografische spreiding van productie
Op meerdere plekken over de hele aardbol moet een volledige set van productiefaciliteiten aanwezig zijn. Als om welke reden dan ook de productie in een bepaald deel van de wereld stilvalt, moet lokale productie deze op kunnen vangen.
Technische overlevingscapsules
Verspreid over de gehele wereld moeten we capsules inrichten om overlevenden in staat te stellen zo snel mogelijk weer een eenentwintigste-eeuws technisch niveau te bereiken. Iets dergelijks bestaat al voor genetisch materiaal: op Spitsbergen bestaat nu een zaadbank waar van planten wereldwijd zaden en ander genetisch relevant materiaal wordt opgeslagen. De Long Now Foundation heeft met hun Rosetta Stone Project in ieder geval al geprobeerd om toekomstige taalproblemen op te lossen.
En vervolgens krijgen we de militarisering van de stenen bijl en de vuursteenmijnen wedloop (vrij naar dr strangelove)
