Ik ben nooit ergens verslaafd aan geweest: alcohol, roken, drugs, gokken, gamen, verliefdheden, allemaal kort durende episodes. Maar verlangen door een beeltenis, wiens Aanvangsbeeld meer dan een decennia geleden wortel schoot, is veel zwaarder te overwinnen. Je zou zweren dat het liefde moest zijn maar de weerbarstige werkelijkheid (sic) heeft daar nauwelijks plaats voor als je er niet mee getrouwd bent.
Maar het beeltenis van Voorheen (van voor het Aanvangsbeeld) was evenzeer een altijd aanwezig moreel kompas. En het verschil met het Aanvangsbeeld, is dat het Aanvangsbeeld de vleesgeworden herinnering is aan Voorheen. Het Aanvangsbeeld verving de emotionele niche die Voorheen achterliet.
Het Aanvangsbeeld begon op het punt waar de twee oerbeelden elkaar kruisten.
Het Aanvangsbeeld had iedereen kunnen zijn, maar door Voorheen was het al lang geleden besloten.
En die besloten 'onmogelijkheid' is vleesgeworden omdat ze eenmaal bestaat als keuze.
Toch is het onverlaat dat nietsigheid ook dit fantasmagorisch fantoom moest kunnen worden vervangen.
En niet altijd van harte.
Ik verwacht niet dat iedereen begrijpt wat hierboven staat, maar de bespiegeling klopt.
In praktische termen: een applicatie om je ex te vergeten zou reuze handig zijn.
