De rakettenregen in Israël en Gaza is vandaag voor de vijfde achtereenvolgende dag doorgegaan. Het was de bloedigste dag tot nu toe – het dodental staat aan Palestijnse zijde nu op ongeveer 70, aan Israëlische zijde op 3. Dat de relatie tussen Israël en Hamas verre van vriendschappelijk is wisten we al langer , maar waarom gaat het juist nu mis?
De laatste keer dat het Palestijns-Israëlische conflict zeer hoog oplaaide was in 2008, toen Israël een verwoestend offensief uitvoerde in de Gazastrook om de infrastructuur van Hamas te vernietigen. Die invasie, Operatie Gegoten Lood, wordt in de Arabische Wereld ook wel ‘het bloedbad van Gaza genoemd’. Meer dan duizend Palestijnen vonden de dood en tienduizenden gebouwen werden verwoest. Ook voor Israël was de invasie niet erg succesvol – Hamas werd er niet door gestopt.
‘Het conflict is nooit opgehouden’
Uiteindelijk werd er een bestand afgekondigd. Maar volgens militaire experts was het slechts een kwestie van tijd voordat er een nieuwe gevechtsronde zou uitbreken, zo staat er dit weekend in NRC Handelsblad. Waarom gebeurt dat nu?Buitenlandredacteur en Midden-Oosten expert Carolien Roelants:
“Het is nooit opgehouden. Amerika en Engeland stellen zich heel sterk achter Israël op, maar als je echt wilt uitzoeken wie er is begonnen, dan moet je jaren teruggaan. Elke geweldsuitbarsting is een vergelding.
“Je zou op dit moment ook kunnen zeggen dat Israël is begonnen, met de liquidate van een Hamas-commandant afgelopen woensdag. De vraag die je je moet stellen is: waarom heeft Israël die commandant juist toen geliquideerd? Want ze konden weten dat Hamas met raketbeschietingen zou reageren. Ze konden niet anders, omdat ze anders steun van de achterban zouden verliezen.”
Aanstaande verkiezingen in Israël
Waarom Israël woensdag Hamas-leider Ahmed al-Jaabari doodde, is lastig te zeggen. Er wordt wel druk over gespeculeerd. Een populaire hypothese is dat premier Netanyahu een paar maanden voor de verkiezingen wil laten zien hoe sterk Israël is. Maar of die gedachtegang klopt valt volgens Roelants te betwijfelen.“Deze aanval is ook voor Israël problematisch. Ook al lanceer je een grondinvasie, je zult op een gegeven moment toch uit de Gazastrook weg moeten. En de raketbeschietingen houden er niet door op, Hamas wordt er niet door gestopt. Dus ik kan alleen aanwijzen wat de aanleiding voor het geweld níet is, met name omdat Israël meteen in een heel moeilijke situatie terecht is gekomen. Namelijk: hoe komt het hier weer uit.”
Palestijnen en Israëliërs hebben één ding gemeen
De strijd tussen Israël en Hamas wordt voortgedreven door totaal verschillende visies op de geschiedenis. Toch hebben Israëliërs en Palestijnen één ding gemeen, zo stond er dit weekend in NRC Handelsblad: het gevoel slachtoffer te zijn.Israëliërs zien de voortdurende raketbeschietingen als een misdaad, die extreme maatregelen rechtvaardigt. Geen enkel land zou tolereren dat het wordt beschoten, betogen Israëliërs. Obama heeft in zijn reactie op het geweld de afgelopen dagen meerdere malen laten weten de Israëliërs hierin gelijk te geven. Ook Rutte heeft dat vandaag gezegd: iedereen heeft recht op zelfverdediging.
De Palestijnen voelen zich juist slachtoffer vanwege de ellendige omstandigheden waarin zij leven in de verarmde kuststreek. Israël heeft de Gazastrook in 2005 verlaten, maar de bevolking van Hamas voelt zich nog steeds bezet. Het gebied is door Israël geblokkeerd, zegt Roelants, want het land heeft jarenlang een strikte boycot toegepast op de invoer van goederen.
“Ze hebben goed gekeken dat ze niet zo weinig goederen toelieten dat de bevolking in een humanitaire rampsituatie terechtkwam, maar ook niets meer dan dat. Zo waren er in Gaza jaren geen bouwmaterialen.”
